எழுத்தின் புதிர்வழி: ழாக் லக்கானின் ‘எக்ரிட்ஸ்’ —- எம்.டி.முத்துக்குமாரசாமி

 எழுத்தின் புதிர்வழி: ழாக் லக்கானின் ‘எக்ரிட்ஸ்’

—-

எம்.டி.முத்துக்குமாரசாமி

—

ழாக் லக்கானின் ‘எக்ரிட்ஸ்’, 1966இல்  முதலில் வெளியிடப்பட்ட இருபத்தி ஏழு கட்டுரைகள்,  விரிவுரைகள் அடங்கிய  ஒரு மகத்தான தொகுப்பாகும். அது, அவரது ஒரே மிக முக்கியமான உரையாகவும்  உளப்பகுப்பாய்வில் ஒரு மைல்கல்லாகவும் இன்றளவில் கருதப்படுகிறது.  முதலில் 1966 இல் ஃபிரெஞ்சு மொழியில் வெளியிடப்பட்ட இந்த மாபெரும் படைப்பு, சிக்மண்ட் ஃபிராய்டின் அடிப்படை நுண்ணறிவுகளுக்குத் திரும்புவதற்கான லக்கானின் லட்சிய நோக்கத்தை வெளிப்படுத்துவதாக இருக்கிறது.  அமைப்பியல்,  மொழியியல், தத்துவம் இலக்கியத்தின் அறிவுசார் நீரோட்டங்கள் இந்த நூலின் மூலம் புத்துயிர் பெற்றது, புதிதாக  மறுபொருள் விளக்கம் செய்யப்பட்டது. ‘எக்ரிட்ஸின்’ செல்வாக்கு ஆழமானதாக, உளப்பகுப்பாய்வு மருத்துவமனைக்கு அப்பால் சமகால அறிவுசார் வாழ்வில் ஒரு சக்திவாய்ந்த ஆதிக்கத்தைச் செலுத்துவதாகவும், திரைப்படக் கோட்பாடு,  கலை வரலாறு ஆகியன முதல் இலக்கிய விமர்சனம்  தத்துவம் வரையிலான துறைகளில் மிகப்பெரிய  தாக்கத்தை ஏற்படுத்துவதாகவும் தொடர்ந்து இருந்து வருகிறது. 

இருப்பினும், லக்கானின் ‘எக்ரிட்ஸின்’ அசல் தன்மையும் முக்கியத்துவமும் அதன் புகழ்பெற்ற அணுக முடியாத தன்மையால் முழைமயாக அறியப்படாமலிருக்கின்றன. லக்கானின்  இந்த உரை அதன் கடினமான உரைநடை, அடர்த்தியான வாதங்கள்,  பெரும்பாலும் புதிரான சூத்திரங்களுக்காக புகழ்பெற்றதாகவும் இருக்கிறது. , இது தொடர்ந்து மருத்துவர்கள், அறிஞர்கள், தத்துவவாதிகள், கலாச்சார கோட்பாட்டாளர்களின் நுட்பமான வாசிப்பைக்  கோருவதாக இருக்கிறது. லக்கானின் கடினமான உரைநடை வெறுமனே ஒரு மேலோட்டமான பண்பு அல்ல, அது அவரது படைப்பியக்கம் கூடிய சிந்தனையின்  ஒருங்கிணைந்த பகுதியாகும். , இது லக்கான் தானாகவே வளர்த்துக் கொண்ட ஒரு அம்சமுமாகும்.  ‘எக்ரிட்ஸின்’ பாணியே  வேண்டுமென்றே  வாசகரை ஒரு சவாலான பொருள்கோள் செயலில் ஈடுபடுத்துவதாகும்; இது  நனவிலியின் உருவாக்கங்களை புரிந்துகொள்ளும் மனோ பகுப்பாய்வுப் பணியைப் போன்றது. இந்த உரை வாசகர்கள் பொருளை உருவாக்க தங்கள் சொந்த வெட்டுக்கள், நிறுத்தக்குறிகளை தாங்கள் வாசிப்பதன் மேல் இட வேண்டும் என்று கோருகிறது. இது லக்கான் மருத்துவ நடைமுறையில் பரிந்துரைத்த பகுப்பாய்வு நுட்பங்களைப் பிரதிபலிப்பதாகும்.  இந்த அர்த்தத்தில், ‘எக்ரிட்ஸின்’ கடினம் ஒரு வழிமுறை சாதனமாக செயல்படலாம்; இது செயலற்ற நுகர்வு, முன் தொகுக்கப்பட்ட புரிதல் ஆகியவற்றை எதிர்க்கும் ஒரு அறிவுசார் உழைப்பை வாசகரின் மேல் கட்டாயப்படுத்துகிறது. இந்தத் தொகுப்பின் முதன்மை நோக்கம், ஆன்மா, பொருளின் தன்மை, ஆகியவற்றை சமூக-அரசியல் யதார்த்தத்துடன் தொடர்பு கொள்ளும் சிக்கலான வழிகள் பற்றிய வழக்கமான புரிதல்களை அடிப்படைகளைக் கேள்விக்குள்ளாகுவதாகும். 

 ஃபிராய்டுக்குத் திரும்புதல்:  ‘எக்ரிட்ஸின்’  மையத்தில் லக்கானின் "ஃபிராய்டுக்குத் திரும்புதல்" என்ற தெளிவான அழைப்பு இருக்கிறது.  இது ஃபிராய்டியக் கோட்பாட்டின் எளிமையான, மரியாதைக்குரிய மறுபதிப்பாக அல்ல, மாறாக உளப் பகுப்பாய்வின் ஒரு தீவிரமான மறுஸ்தாபனமாக லக்கானால் முன்வைக்கப்பட்டது. ஃபிராய்டின் கண்டுபிடிப்புகளின் புரட்சிகரமான மையம் - குறிப்பாக நனவிலியும் அதன் செயல்பாடுகளும் - அடுத்தடுத்த  உளப்பகுப்பாய்வுப் பள்ளிகளால், குறிப்பாக ஆங்கிலோ-அமெரிக்க ஈகோ உளவியலால் நீர்த்துப்போகச் செய்யப்பட்டதாக, தவறாகப் புரிந்து கொள்ளப்பட்டதாக, ஒடுக்கப்பட்டதாக  லக்கான் உணர்ந்தார். அவர் ஃபிராய்டிய சிந்தனையின் தீவிரமான, சீர்குலைக்கும் திறனை மீட்டெடுக்க முயன்றார்.  ஃபிராய்டின் உரைகளை, பெரும்பாலும் அவற்றின் அசல் ஜெர்மன் மொழியில், உன்னிப்பாக மறுபரிசீலனை செய்து, அவற்றை தனது சமகால அறிவுசார் நிலப்பரப்பின் கருத்தியல் கருவிகள் மூலமாக  மறுசீரமைத்தார்.

ஃப்ராய்டுக்குத் திரும்புதல், குறிப்பாக லக்கான் ஃபிராய்டின் உயிரியல் அனுமானங்களாகக் கருதியவை  ஒரு விமர்சன மறுமதிப்பீட்டை உள்ளடக்கியதாகும்.  லக்கானைப் பொறுத்தவரை, உயிரியல் எப்போதும் மனிதப் பொருளால் ஏற்கனவே விளக்கப்பட்டதாக இருக்கிறது; மொழியின் முப்பட்டகம் மூலம் ஒளிவிலகப்படுகிறது; மொழிக்கு முந்தைய உடல் அல்லது உள்ளுணர்வுக்கு எந்தவிதமான நேரடி அணுகலும் இல்லை. இதனால், அவரது மறுபொருள் விளக்கம் மனோ பகுப்பாய்வை உயர்த்துவதை நோக்கமாகக் கொண்டது எனலாம்.  முதன்மையாக ஃபெர்டினாண்ட் டி சசூரின் அமைப்பியல் மொழியியல், ஹெகல்,  ஹைடெக்கர் ஆகியோரின் படைப்புகளிலிருந்து பெறப்பட்ட  கடுமையான தத்துவார்த்த கட்டமைப்பை வழங்குவதன் மூலம் ஃபிராய்டிய சிந்தனையை புதுப்பிக்க லக்கானுக்கு சந்தர்ப்பங்கள் அமைந்தன.  இந்த அணுகுமுறை லக்கான் ஃபிராய்டின் நனவிலி கண்டுபிடிப்பை தவறான சித்தரிப்புகள் விமர்சனங்கள் ஆகியவற்றுக்கு எதிராக  பாதுகாக்க அனுமதித்தது மட்டுமல்லாமல், அதன் நீடித்த, குழப்பமான உண்மைக்காக வாதிடவும் வழிவகுத்தது. 

கற்பனை, குறியீட்டு, மெய்ம்மை ஒழுங்குகள், கண்ணாடி நிலை, ஒரு மொழியைப் போல கட்டமைக்கப்பட்ட நனவிலி, ஆசையின் பொருளாதாரம் போன்ற லக்கானின் கருத்துக்களின் ஒன்றோடொன்று இணைந்த தன்மையில் கவனம் செலுத்தி, அவை ஒரு ஒத்திசைவான, சவாலான தத்துவார்த்த மாளிகையை உருவாக்குகின்றன என  இந்தக் கட்டுரையில் நான் வாதிட விரும்புகிறேன்.  இந்தக் கருத்துக்களை முறையாக ஆராயும், லக்கானின் சிந்தனையின் உள்ளார்ந்த நுட்பம் சில சமயங்களில் வேண்டுமென்றே தெளிவற்ற தன்மையை மதிக்கும் என்பதையும் நாம் கவனத்தில் கொள்ளவேண்டும். 

 மனதின் முக்கோண கட்டமைப்பு: கற்பனை (Imaginary), குறியீடு (Symbolic), மெய்ம்மை (Real)

லக்கான் மனித மனம் மூன்று அடிப்படை, பிரிக்கமுடியாதபடி பின்னிப்பிணைந்த ஒழுங்குகளுக்குள் கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது என்று முன்மொழிந்தார். அவற்றை அவர்  கற்பனை (Imaginary) , குறியீடு (Symbolic),  மெய்ம்மை எனப் பெயரிட்டார்.  இவை ஒருவர் வெறுமனே கடந்து செல்லும் தொடர்ச்சியான வளர்ச்சி நிலைகளாக புரிந்து கொள்ளப்படக்கூடாது, மாறாக எந்தவொரு குறிப்பிட்ட தருணத்திலும் மன யதார்த்தத்தை மாறும் வகையில் உருவாக்கும் இணைந்துள்ள கட்டமைப்பு பரிமாணங்களாக புரிந்து கொள்ளப்பட வேண்டும். லக்கான் தனது சொந்த தத்துவார்த்த முக்கியத்துவத்தில் ஒரு வரிசைநிலை முன்னேற்றத்தை - "நான் கற்பனையுடன் தொடங்கினேன், பின்னர் குறியீட்டின் கதையை மெல்ல சொல்ல வேண்டியிருந்தது... மேலும் இந்த புகழ்பெற்ற மெய்ம்மையை உங்களுக்காக வெளிக்கொணர்வதன் மூலம் முடித்தேன்" என்று குறிப்பிட்டாலும் -  இந்த ஒழுங்குகளின் வரிசை  அவரது வெளிப்பாட்டின் பரிணாம வளர்ச்சியைக் குறிக்கிறது, பொருளுக்கான ஒரு நேரியல் வளர்ச்சி மாதிரியை அல்ல. மூன்று பிரிவினைகளும் தொடர்ந்து இடைவினையில் உள்ளன, அகநிலை அனுபவத்தின் ஒவ்வொரு அம்சத்தையும் வடிவமைக்கின்றன.

 கற்பனை ஒழுங்கு (Imaginary order) 

கற்பனை ஒழுங்கு என்பது பிம்பங்கள், அடையாளம் காணல், மாயையின் சாம்ராஜ்யம். இது அடிப்படையில் ஈகோ உருவாக்கம், பொருளின் சொந்த பிம்பம் ,  மற்றவர்களின் பிம்பங்களுடனான உறவு ஆகியவற்றால்  வகைப்படுத்தப்படுகிறது. இந்த ஒழுங்கு கண்ணாடி நிலையால் தொடங்கப்படுகிறது, அங்கு குழந்தை தனது பிரதிபலிப்புடன் தன்னை அடையாளம் காண்கிறது, அதன் உண்மையான இயங்கு சக்தி  துண்டு துண்டான அனுபவத்திற்கு மாறாக ஒரு ஒருங்கிணைந்த "இலட்சிய-நான்" (Ideal-I) ஐ உணர்கிறது. இந்த அடையாளம் சுய உணர்வின் வளர்ச்சிக்கு முக்கியமானது, ஆனால் இது ‘மெக்கனைசன்ஸ்’ (méconnaissance - தவறான அங்கீகாரம்) என்பதன் ஆதாரமாகவும் உள்ளது, ஏனெனில் ஈகோ முழுமையின் வெளிப்புற, மாயையான பிம்பத்தின் மீது நிறுவப்பட்டுள்ளது. கற்பனை இவ்வாறு சுயமோகப் பற்றுகள், போட்டி  ஈகோவிற்கும் அதன் சகாக்களுக்கும் இடையிலான இரட்டை உறவால் குறிக்கப்படுகிறது. மனப் பொருளாதாரத்தின் அடிப்படையில், லக்கான் கற்பனையை கோரிக்கையுடன் தொடர்புபடுத்துகிறார்

 குறியீட்டு ஒழுங்கு (Symbolic order) 

குறியீட்டு ஒழுங்கு என்பது மொழி, சட்டம், கலாச்சாரம், சமூக கட்டமைப்புகள்,  உறவினர் ஆகியோர் அடங்கிய அமைப்புகளின் களம். இது பொருளின்  பிறப்பு, அகநிலைத்தன்மை ஆகியவை உருவாக்கப்படும் முன்பே இருக்கும் குறிப்பான்களின் வலையமைப்பு ஆகும். லக்கானைப் பொறுத்தவரை, பொருள் என்பது "ஒரு தனிநபர் குறிக்கப்படும்போது (மொழியில் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தப்படும்போது) உருவாக்கப்படும் ஒரு மாயை". இந்த ஒழுங்கு "பெரிய பிறிதொன்று" (Autre) ஆல் நிர்வகிக்கப்படுகிறது; இது குறிப்பான் சங்கிலியின் இருப்பிடம், குறிப்பான்களின் புதையல்,  அகநிலைத்தன்மையின் புலம் ஆகியவர்றைக் குறிக்கிறது. இந்த அர்த்தத்தில் மொழி என்பது பிறிதொன்றின் சொல்லாடலாகிறது. இந்தச் சொல்லாடல் தனிநபரின் நனவான கட்டுப்பாட்டிற்கு வெளியே, அதன் சொந்த விதிகளின்படி செயல்படுகிறது. நனவிலியும் கூட குறியீட்டால் கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது, குறிப்பானின் தர்க்கத்தின்படி செயல்படுகிறது. இந்த ஒழுங்கை நிலைநிறுத்தும் ஒரு முக்கிய குறிப்பான் "தந்தையின் பெயர்" (Name of the Father) , இது சட்டத்தை அறிமுகப்படுத்துகிறது, ஆசையை மத்தியஸ்தம் செய்கிறது. குறியீடு முதன்மையாக ஆசையுடன் தொடர்புடையது.

 மெய்ம்மை (Real) 

மெய்ம்மை என்பது லக்கானின் மூன்று ஒழுங்குகளில் மிகவும் புரிந்துகொள்வதற்குக் கடினமானது. . இது குறியீட்டாக்கத்தை எதிர்க்கும், கற்பனை குறியீடு ஆகியவற்றின் பிடிக்கு வெளியே அல்லது அதற்கு அப்பால் கிடக்கும் ஒன்றாக வரையறுக்கப்படுகிறது. இது மொழி. குறியீடுகளுக்கு அப்பால் இருக்கும் மத்தியஸ்தமற்ற யதார்த்தம், பெரும்பாலும் "கண்ணாடிக்கு முந்தைய, கற்பனைக்கு முந்தைய, குறியீட்டுக்கு முந்தைய" என்று லாக்கானால் விவரிக்கப்படுகிறது. லக்கான் பிரபலமாக "மெய்ம்மை சாத்தியமற்றது" (Real is impossible)  என்று கூறினார், அதாவது குறியீட்டு வலையமைப்பில் முழுமையாக ஒருங்கிணைக்கவோ அல்லது கற்பனை வடிவங்களில் பிடிக்கவோ சாத்தியமற்றது. மெய்ம்மை அதிர்ச்சி, கவலை, மொழியின் வரம்புகள், முக்கியமாக, ‘ஷூயிசான்ஸ்’ (jouissance) - இன்பக் கோட்பாட்டிற்கு அப்பாற்பட்ட அதிகப்படியான, பெரும்பாலும் வலிமிகுந்த இன்பம் ஆகியவற்றுடன் தொடர்புடையது. இது நமது கற்பனைகள், மொழியியல் கட்டமைப்புகள் அனைத்தும் இறுதியில் தோல்வியடையும் பாறையைக் குறிக்கிறது; இது ஒருங்கிணைக்க முடியாத ஒன்றாக பொருளின் அனுபவத்தில் தொடர்ந்து வெடிக்கிறது.

மெய்ம்மை, இருப்பினும், வெறுமனே ஒரு வெற்றிடம் அல்லது இல்லாமை அல்ல; அது ஒரு உற்பத்தி வரம்பாக செயல்படுகிறது. குறியீடாக்கத்திற்கான அதன் எதிர்ப்பே குறியீட்டு ஒழுங்கின் குறிப்பான் சங்கிலியை உந்துகிறது, கற்பனையின் உருவாக்கங்களுக்கு எரிபொருளாகிறது. மெய்ம்மையில் உள்ளார்ந்த பற்றாக்குறை, சாத்தியமின்மை மன எந்திரத்திற்கு ஒரு ஆக்கபூர்வமான சக்தியாக மாறுகிறது. உதாரணமாக, ஆசை (desire) ஒரு அடிப்படை பற்றாக்குறையிலிருந்து (lack) எழுகிறது. மேலும் குறியீட்டு ஒழுங்கு இந்த பற்றாக்குறையை மத்தியஸ்தம் செய்வதற்கும் வெளிப்படுத்துவதற்கும் ஒரு தொடர்ச்சியான முயற்சியாகும். இது இறுதியில் மெய்ம்மையுடனான சந்திப்பைக் குறிக்கிறது. இதனால், மெய்ம்மையின் எதிர்ப்பு முரண்பாடாக பொருளின் முடிவில்லாத பொருள், அடையாளத்தை உருவாக்கும் திட்டத்திற்கு அடிப்படையாக அமைகிறது.

 இடைவினையும்  பொரோமியன் முடிச்சும்

இந்த மூன்று ஒழுங்குகளும் தனிமைப்படுத்தப்படவில்லை, ஆனால் நிலையான, மாறும் இடைவினையில் உள்ளன. லக்கான் பின்னர் இதைவிள்க்க  பொரோமியன் முடிச்சின் இடவியல் உருவத்தைப் பயன்படுத்தினார் - மூன்று ஒன்றோடொன்று இணைக்கப்பட்ட வளையங்கள், எந்தவொரு வளையத்தையும் வெட்டுவது மற்ற இரண்டையும் பிரிக்கச் செய்யும் - அவற்றின் பிரிக்க முடியாத அதேசமயத்தில் அவற்ரின்  வேறுபட்ட தன்மையை விளக்குவதாகவும் அமையும். அர்த்த உருவாக்கத்தின் மன வாழ்க்கை இந்த பதிவுகளின் சந்திப்பில் வெளிப்படுகிறது.  மேலும் அறிகுறிகள் உட்பட்ட உளவியல் நிகழ்வுகள், ஒரு குறிப்பிட்ட தனிநபருக்கு முடிச்சுப் போடப்பட்ட அல்லது சில சமயங்களில் அவிழ்க்கப்பட்ட குறிப்பிட்ட வழிகளின் விளைவுகளாக புரிந்து கொள்ளப்படுகின்றன. மனித அனுபவத்தின் சிக்கலானது, லக்கானைப் பொறுத்தவரை, கற்பனை அடையாளங்கள், மொழி, சட்டத்தின் குறியீட்டு கட்டமைப்புகள், வற்புறுத்தும், குறியிட முடியாத மெய்ம்மை ஆகியவற்றுக்கு இடையிலான  பெரும்பாலும் முரண்பாடான வினைகளிலிருந்து எழுகிறது.

லக்கானின் மூன்று ஒழுங்குகளான  கற்பனை, குறியீடு, மெய்ம்மை ஆகியவற்றை  பின்வருமாறு மேலும் விளக்கலாம்.

கற்பனை ஒழுங்கு: இதன் முக்கிய பண்புகள் மாயை, (தவறான) அடையாளம் காணல், உணரப்பட்ட முழுமை, பிம்பம், இருமை, கண்ணாடித்தன்மை ஆகியனவாகும். இதனுடன் தொடர்புடைய முக்கிய கருத்துக்கள்/செயல்முறைகள் ஈகோ (moi), இலட்சிய-நான் (Ideal-I), மெக்கனைசன்ஸ் (méconnaissance), சுயமோகம், ஆக்கிரமிப்பு,  கோரிக்கை ஆகியன. அகத்தின் உருவாக்கம் ஒரு வெளிப்புற பிம்பத்துடன் அடையாளம் காண்பதன் மூலம் நிகழ்கிறது; இது சுய-அங்கீகாரம்,  தவறான அங்கீகாரம் ஆகியவற்றின்  அடிப்படையாகும். 

குறியீட்டு ஒழுங்கு: இதன் முக்கிய பண்புகள் மொழி, சட்டம், கலாச்சாரம், பிறிதொன்று (Autre), குறிப்பான், கட்டமைப்பு, வேறுபாடு,  பற்றாக்குறை ஆகியன. இதனுடன் தொடர்புடைய முக்கிய கருத்துக்கள்/செயல்முறைகள் நனவிலி, ஆசை, நான் (பேச்சின் பொருள்), தந்தையின் பெயர், குறியீட்டு காயடிப்பு, குறிப்பான் சங்கிலி, உருவகம், ஆகுபெயர் ஆகியனவாகும். பொருள் மொழியின் விளைவாக உருவாக்கப்படுகிறது; சமூக,  கலாச்சார ஒழுங்கில் நுழைதல்; நனவிலியின் கட்டமைப்பு ஆகியவற்றை லக்கானின் உளப்பகுப்பாய்வுபடி குறியீட்டு ஒழுங்காக ஆராயவேண்டும். 

மெய்ம்மை: இதன் முக்கிய பண்புகள் சாத்தியமற்றது, குறியிட முடியாதது, அதிர்ச்சிகரமானது, எதிர்க்கக்கூடியது, வரம்பு, முடிவில்லாதது ஆகியன. இதனுடன் தொடர்புடைய முக்கிய கருத்துக்கள்/செயல்முறைகள் கவலை, இன்பம் (jouissance), மெய்ம்மையின் சிறு எச்சங்கள்  (objet petit a) , அதிர்ச்சி, மரண உள்ளுணர்வு, குறியீட்டிலிருந்து தடுக்கப்பட்டவை ஆகியன ஆகும். இது குறியீட்டிற்கும் கற்பனைப் பிடிப்புக்கும் உள்ள குறைக்க முடியாத வரம்பு; கவலை, அதிகப்படியான இன்பம் ஆகியவர்றின் ஆதாரம்; பொருளின் இறுதி ஆதாரமற்ற தன்மை. இது லக்கானின் எக்ரிட்ஸ் முழுவதும் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தாலும் பிற்கால படைப்புகளிலும் அவரது கருத்தரங்குகளில் மிகவும் வெளிப்படையாக உருவாக்கப்பட்டது.

 "நான்" என்பதன் தோற்றம்: கண்ணாடி நிலையும் அகத்தின் கற்பனைகளும்

லக்கானின் எக்ரிட்ஸில் மிகவும் செல்வாக்குமிக்க, பரவலாக விவாதிக்கப்பட்ட பங்களிப்புகளில் ஒன்று அவரது "நான் செயல்பாட்டினை உருவாக்கும் கண்ணாடியின் நிலை" என்ற கோட்பாடு ஆகும். இந்த கட்டுரை, முதலில் 1936 இல் லக்கானால்  முன்வைக்கப்பட்டு 1949 இல் திருத்தப்பட்டதாகும்.  ஈகோவின் (moi) தோற்றம், மனித அகநிலைத்தன்மையைப் புரிந்துகொள்வதற்கான அதன் ஆழமான தாக்கங்கள் பற்றிய ஒரு முக்கிய விவரிப்பை வழங்குகிறது. ‘ நான்’  என்பதன் உருவாக்கம் கற்பனை ஒழுங்கில் உறுதியாக வேரூன்றியுள்ளது.

 கண்ணாடிக்கு முன் குழந்தை

லக்கான் குழந்தையை, பொதுவாக ஆறு முதல் பதினெட்டு மாதங்களுக்கு இடையில், மோட்டார்-ஒருங்கிணைப்பின்மை நிலையில் இருப்பதாகவும், அதன் உடலை ஒரு துண்டு துண்டான வழியில் அனுபவிப்பதாகவும் விவரிக்கிறார் - இதை அவர் *கார்ப்ஸ் மோர்செலே* (corps morcelé) அல்லது "துண்டு துண்டான உடல்-பிம்பம்" என்று அழைக்கிறார். இந்த கண்ணாடிக்கு முந்தைய கட்டம் ஒரு ஒருங்கிணைந்த சுய உணர்வின் பற்றாக்குறையால் வகைப்படுத்தப்படுகிறது, அங்கு குழந்தை இன்னும் தனக்கும் வெளி உலகிற்கும் இடையில் தெளிவாக வேறுபடுத்தி அறியவில்லை, அல்லது அதன் சொந்த உடல் முழுமையின் ஒரு ஒத்திசைவான பிம்பத்தையும் கொண்டிருக்கவில்லை.

அங்கீகாரமும் கொண்டாட்டமும்

கண்ணாடி நிலையின் முக்கியமான தருணம், குழந்தை, பெரும்பாலும் ஒரு வயது வந்தவர் அல்லது ஒரு கருவியால் ஆதரிக்கப்படும்போது, ஒரு கண்ணாடியில் (அல்லது ஒத்த பிரதிபலிப்பு மேற்பரப்பில்) தனது சொந்த பிரதிபலிப்பை எதிர்கொள்ளும்போது ஏற்படுகிறது. இந்த பிம்பத்தை அது தன்னுடையதாக அங்கீகரிக்கிறது, இந்த நிகழ்வை லக்கான் ஒரு "ஆஹா-எர்லெப்னிஸ்" (Aha-Erlebnis) (ஆஹா-அனுபவம்) என்று விவரிக்கிறார், இது சூழ்நிலை உணர்வைக் காட்டுகிறது. இந்த அங்கீகாரம் "கொண்டாட்டச் செயல்பாடு"  உடன் சேர்ந்துள்ளது; குழந்தை கண்ணாடி பிம்பம் வழங்கும் காட்சி தேர்ச்சி,  முழுமை ஆகியவற்றில் மகிழ்ச்சி அடைகிறது, இது அதன் மோட்டார் "குறைபாடு"  பற்றிய நேரடி அனுபவத்திற்கு முற்றிலும் மாறுபட்டது. பிம்பம் ஒரு முழுமையான கெஸ்டால்ட் ஆக, ஒரு ஒருங்கிணைந்த வடிவமாகத் தோன்றுகிறது, அதை குழந்தை தன்னுடையதாக ஏற்றுக்கொள்கிறது.

அகத்தின் உருவாக்கம் (moi)

கண்ணாடி பிம்பத்துடன் அடையாளம் காணும் இந்த செயல், லக்கானைப் பொறுத்தவரை, "பொருள் ஒரு பிம்பத்தை ஏற்கும் போது அதில் ஏற்படும் உருமாற்றம்",  ஈகோவின் (‘moi’) தோற்றமே ஆகும். பிரதிபலித்த பிம்பம் "இலட்சிய-நான்" (‘Idéal-du-moi’) ஆகிறது, இது குழந்தை உள்வாங்கிக் கொள்ளும் சுயத்தின் ஒரு இலட்சியப்படுத்தப்பட்ட, முழுமையாக்கப்பட்ட பதிப்பாகும். இந்த "முதன்மை அடையாளம்"  ஈகோவின் முகமையை லக்கான் "கற்பனையான திசை"  என்று அழைக்கும் ஒன்றில் நிலைநிறுத்துகிறது என வாதிடுகிறார். எனவே, ஈகோ ஒரு உள்ளார்ந்த ஆன்மா அல்ல, மாறாக ஒரு கட்டமைப்பு, ஒரு வெளிப்புற பிம்பத்தை ஏற்றுக்கொள்வதன் மூலம் உருவாக்கப்பட்டது. இது ஒரு "மாயையான" சுய உணர்வு, எனவே  "மனிதன் தன்னைத் தானே திட்டமிடும் ஒரு சிலை" என்றும் லக்கான் கூறுகிறார். 

அந்நியமாதலும் தவறான அல்லது புனைவான  அங்கீகாரமும்

கண்ணாடி நிலையின் ஒரு முக்கியமான அம்சம் அது உள்ளடக்கியுள்ள உள்ளார்ந்த அந்நியமாதல் மற்றும் ‘மெக்கனைசன்ஸ்’ (méconnaissance - தவறான அங்கீகாரம் அல்லது தவறான புரிதல்) ஆகும். ஈகோ ஒரு ‘வெளிப்புற’ பிம்பத்துடன் அடையாளம் காண்பதன் மூலம் உருவாவதால், பொருள் அடிப்படையில் தன்னிடமிருந்து அந்நியப்படுகிறது; "நான்" முதலில் ஒரு ‘பிறராக’ (other) அங்கீகரிக்கப்படுகிறது. இந்த செயல்முறை தவறான அல்லது புனைவான அங்கீகாரம் ஆகும், ஏனெனில் குழந்தை கண்ணாடியில் உள்ள இலட்சியப்படுத்தப்பட்ட, ஒருங்கிணைந்த பிம்பத்தை அதன் உண்மையான, துண்டு துண்டான, ஒருங்கிணைக்கப்படாத சுயத்திற்காக தவறாக அங்கீகரிக்கிறது. கொண்டாட்டம் இந்த அடிப்படை தவறான அங்கீகாரத்தை மறைக்கிறது, அங்கு ஒரு "இலட்சிய-நான்" ஒரு "துண்டு துண்டான, குழப்பமான உடலுக்கு" பதிலாக உணரப்படுகிறது. இந்த ஆரம்ப தவறான அங்கீகாரம் ஈகோவை அதன் அடுத்தடுத்த அனைத்து கட்டமைப்புகளிலும்   பாதுகாப்புகளிலும் வகைப்படுத்தும்.

 கற்பனையின் நீடித்த பிடிமானம்

கண்ணாடி நிலை கற்பனை ஒழுங்கின் அடிப்படைத் தருணம். இந்த கண்ணாடிச் சந்திப்பிலிருந்து பிறந்த ஈகோ, இந்தத் தோற்றுவாய் அந்நியமாதல்,  கற்பனைக் கட்டமைப்பு ஆகியவற்றால் நிரந்தரமாகக் குறிக்கப்படுகிறது. அது "நான் என்பதன் மன ரீதியான நிலைத்தன்மையை குறியீடாக்குகிறது, அதே நேரத்தில் அதன் அந்நியப்படுத்தும் இலக்கை முன்கூட்டியே காட்டுகிறது". இது சுயமோகத்திற்கு நீடித்த தாக்கங்களைக் கொண்டுள்ளது, ஏனெனில் ஈகோ இந்த இலட்சியப்படுத்தப்பட்ட சுய-பிம்பத்தின் மீது ஒரு அன்பை வளர்த்துக் கொள்கிறது, மேலும் ஆக்கிரமிப்புக்கு, இது குழந்தை தனது சொந்த பிம்பத்துடன் உணரும் ஆரம்ப "போட்டியிலிருந்து" எழலாம் என்றும்,  இது அதன் சொந்த துண்டு துண்டான தன்மையால் உருவாகும் அதை அச்சுறுத்தும் ஒரு முழுமை என்றும் லக்கான் கூறுகிரார். . "நான்" என்பதன் உருவாக்கம் கனவுகளில், லக்கானின் கூற்றுப்படி, கோட்டைகள் அல்லது அரங்கங்களின் பிம்பங்களால் குறியீடாக்கப்படுகிறது, இது மூடப்பட்ட, தற்காப்பு கட்டமைப்புகளைக் குறிக்கிறது.

கண்ணாடி நிலையில் ஒரு வெளிப்புற பிம்பத்துடன் அடையாளம் காண்பது தனிப்பட்ட குழந்தையின் ஒரு தனிமைப்படுத்தப்பட்ட மன நிகழ்வு மட்டுமல்ல; அது சமூகத்தின் நுழைவாயில் அது ஒரே நேரத்தில் அதன் உள்ளார்ந்த அதிருப்திகளுக்கான விதைகளை விதைக்கிறது. "இலட்சிய-நான்" என்பது சமூக ஒத்திசைவையும் பிறரிடமிருந்து (பெரும்பாலும் பிம்பத்தை அங்கீகரிக்கும் வயது வந்தவர்) அங்கீகாரத்தையும் எதிர்பார்க்கும் ஒரு பிம்பம், ஆயினும் இந்த எதிர்பார்ப்பு ஒரு அடிப்படை அந்நியமாதலின் மீது கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது, இது எதிர்கால அனைத்து அகநிலை உறவுகளையும் கட்டமைக்கும்.[24, 27, 31] இந்த தருணத்தில் உருவான ஈகோ ஏற்கனவே சமூக தொடர்புக்காக தயாராக உள்ளது, ஆனால் அதன் அடிப்படை கற்பனையானது மற்றும் அந்நியப்படுத்துவதால், இந்த தொடர்புகள் தவிர்க்க முடியாமல் கற்பனையின் இயக்கவியலால் வண்ணமயமாக்கப்படும்: போட்டி, பொறாமை, சுயமோகக் கோரிக்கைகள் மற்றும் பரவலான தவறான அங்கீகாரம். மற்றவர்களுடன் தொடர்பு கொள்ளும் திறனே இந்த ஆதி சுய-அந்நியமாதலின் மீது நிறுவப்பட்டுள்ளது.

மேலும், ஈகோவின் அரசியலமைப்பு ஒரு ஆழமான தற்காலிக முரண்பாட்டால் குறிக்கப்படுகிறது. இது மோட்டார் தேர்ச்சி மற்றும் உடல் ஒற்றுமையின் எதிர்கால நிலையின் "எதிர்பார்ப்பு" மூலம் உருவாகிறது, இது தற்போதைய, மாயையான பிம்பத்தின் மீது திட்டமிடப்பட்டுள்ளது. "நான்" இவ்வாறு இன்னும் வராத ஒரு எதிர்காலத்தால் உருவாக்கப்படுகிறது, இது தற்போதுள்ள ஆனால் அடிப்படையில் ஒரு கானல் நீரான ஒரு பிம்பத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. இந்த தற்காலிக வளையம் - தற்போதைய மாயை வழியாக ஒரு எதிர்கால நிலையை எதிர்பார்ப்பது - ஈகோ ஒருபோதும் வெறுமனே தனக்கு தற்போது இல்லை என்று அர்த்தமாகிறது. . அது கற்பனை செய்வதற்கும் (அது தன்னைப் பார்ப்பதை அடிப்படையாகக் கொண்டது) அதன் உண்மையான, இலட்சியமற்ற நிலைக்கும் இடையிலான இந்த இயங்கியலில் நிரந்தரமாக சிக்கியுள்ளது. இந்த உள்ளார்ந்த தற்காலிக உறுதியற்ற தன்மை அதன் கற்பனையான நிலையை ஆதரிக்கிறது; அதன் மாயையான ஒத்திசைவைப் பேணுவதற்கான தற்காப்பு சூழ்ச்சிகளுக்கான அதன் தொடர்ச்சியான தேவையை ஆதரிக்கிறது.

 நனவிலி ஒரு மொழியைப் போல கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது

 

ஒருவேளை ழாக் லக்கானின் மிகவும் பிரபலமான, அடித்தளமான கூற்று, "நனவிலி ஒரு மொழியைப் போல கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது" என்பதாகும். இந்த வாசகம் நனவிலியை வெறும் ஆதி உள்ளுணர்வுகள் அல்லது அடக்கப்பட்ட நினைவுகளின் தேக்கமாகக் கருதும் கருத்தாக்கங்களிலிருந்து ஒரு தீவிரமான விலகலைக் குறிக்கிறது, அதற்கு பதிலாக அதை மொழியியல் விதிகளால் நிர்வகிக்கப்படும் ஒரு மாறும், குறியீட்டு அமைப்பாக மறுகட்டமைக்கிறது.

 குறிப்பானின் முதன்மை (சசூரின் மறுபொருள் விளக்கம்)

 உளப்பகுப்பாய்வில் லக்கானின் மொழியியல் பார்வை சுவிஸ் மொழியியலாளர் ஃபெர்டினாண்ட் டி சசூரின் சிந்தனைக்கு ஆழமாகக்  கடன்பட்டதாகும். அவர் சசூரின் குறிப்பான் ( signifier ஒலி-பிம்பம் அல்லது எழுதப்பட்ட வடிவம்),  குறிப்பீடு (signified கருத்து) ஆகியவற்றுக்கு இடையிலான வேறுபாட்டை ஏற்றுக்கொள்கிறார் ஆனால் ஒரு முக்கியமான மாற்றத்துடன்: லக்கான் சசூரின் குறிப்பீட்டிற்குக் கொடுக்கும் முக்கியத்துவத்தை தலைகீழாக மாற்றுகிறார்.  குறிப்பானின் முதன்மையை லக்கான்  குறிக்கப்படுவதற்கு மேல் நிலைநிறுத்துகிறார்.  இது பெரும்பாலும் லக்கானின் S/s என்ற  சூத்திரத்தால் குறிப்பிடப்படுகிறது; அங்கு குறிப்பானுக்கும் குறிக்கப்படுவதற்குமான இடையிலான  நேரடி அல்லது நிலையான குறியீட்டிற்கான எதிர்ப்பு பெரும்பாலும் சாத்தியமின்மையைக் குறிக்கிறது.

லக்கானைப் பொறுத்தவரை, பொருள் தனிப்பட்ட குறிப்பான்களில் உள்ளார்ந்ததல்ல, அல்லது குறிப்பானுக்கும் குறிக்கப்படுவதற்குமான இடையில் ஒரு நிலையான, ஒன்றுக்கு ஒன்று எனப் பரிமாற்றம் இல்லை. மாறாக, அவர் "குறிப்பானின் கீழ் குறிக்கப்படுவதன் இடைவிடாத சறுக்கலை"  விவரிக்கிறார், அங்கு பொருள் தற்காலிகமாக உற்பத்தி செய்யப்பட்டு குறிப்பான்களின் சங்கிலிக்குள் தொடர்ந்து ஒத்திவைக்கப்படுகிறது. குறிக்கப்படுவது, ஒரு விதத்தில், எந்தவொரு இறுதி வழியிலும் "பிடிக்க முடியாதது". மொழி, அதன் மூலம் நனவிலி, வேறுபாடுகளின் அமைப்பாக புரிந்து கொள்ளப்படுகிறது, அங்கு எந்தவொரு குறிப்பிட்ட குறிப்பானின் மதிப்பும் அமைப்புக்குள் உள்ள மற்ற குறிப்பான்களுடனான அதன் உறவால் தீர்மானிக்கப்படுகிறது, எந்தவொரு உள்ளார்ந்த பொருளாலும் அல்ல.

 உருவகமும் ஆகுபெயரும்:

 

நனவிலி மொழியியல் ரீதியாக செயல்படும் குறிப்பிட்ட வழிமுறைகளை வெளிப்படுத்த, லக்கான் மொழியியலாளர் ரோமன் யக்கோப்சனின்  உருவகம், ஆகுபெயர் ஆகியவை பற்றிய  கருத்துக்களை கடன் வாங்குகிறார்.

ஆகுபெயர் , லக்கானைப் பொறுத்தவரை, "சொல்லுக்குச் சொல் இணைப்பு" , மொழியின் சேர்க்கை அச்சாக, அங்கு ஒரு குறிப்பான் சங்கம் அல்லது அருகாமை மூலம் மற்றொரு குறிப்பானுக்கு வழிவகுக்கிறது. இது ஃபிராய்டின் ‘இடப்பெயர்ச்சி’ (displacement)  என்ற கருத்துடன் ஒத்துப்போகிறது, அங்கு மன ஆற்றல் அல்லது முக்கியத்துவம் ஒரு யோசனை அல்லது பிம்பத்திலிருந்து மற்றொரு தொடர்புடைய ஒன்றிற்கு மாறுகிறது. ஆசை, அதன் முடிவற்ற நாட்டதில், பெரும்பாலும் ஒரு ஆகுபெயரின்  பாதையைப் பின்பற்றுகிறது.

 உருவகம் ஒரு சொல்லுக்கு மற்றொரு சொல் என்றவகையில்  மொழியின் பதிலீட்டு அச்சு, அங்கு ஒரு குறிப்பான் சில உணரப்பட்ட ஒற்றுமையின் அடிப்படையில் மற்றொரு குறிப்பானை மாற்றுகிறது, இதன் மூலம் ஒரு புதிய பொருளை உருவாக்குகிறது. இது ஃபிராய்டின் ‘ஒடுக்குதல்’ (repression)  என்ற கருத்துடன் ஒத்துப்போகிறது, அங்கு பல யோசனைகள் அல்லது பிம்பங்கள் ஒற்றை பிரதிநிதித்துவமாக சுருக்கப்படுகின்றன, இது பொதுவாக கனவுகளில் காணப்படுகிறது. ஒரு அறிகுறியின் தோற்றம் பெரும்பாலும் ஒரு உருவக உருவாக்கமாக புரிந்து கொள்ளப்படலாம்.

இந்த இரண்டு சொல்லாட்சிக் கூறுகள் வெறும் சாதனங்கள் அல்ல, மாறாக நனவிலியில் பொருள் மற்றும் பொருளற்ற தன்மை ஆகியவற்றின்  உற்பத்தியை நிர்வகிக்கும் மொழியின் இரண்டு பெரிய அச்சுகள்  எனக் கருதப்படுகின்றன, இது கனவுகள், நாக்கின் உச்சாரிப்புத் தவறுகள், நகைச்சுவைகள்,  அறிகுறிகள் ஆகியவர்றில்  வெளிப்படுகிறது.

 நனவிலியின் பொருள்

நனவிலி ஒரு மொழியைப் போல கட்டமைக்கப்பட்டிருந்தால், இந்த நனவிலியின் பொருள் ஒரு மொழிக்கு முந்தைய நிலை அல்ல, மாறாக இது குறிப்பானின் விளைவு. மனிதன் பேசுவதற்கு முன்பு மொழியால் "பேசப்படுகிறான்", முன்பே இருக்கும் குறியீட்டு ஒழுங்கில் பிறக்கிறான், அது அவனது இருப்பையே வடிவமைக்கிறது. பொருள் அடிப்படையில் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது, குறிப்பான் சங்கிலியில் சிக்கியுள்ளது, எந்தவொரு ஒற்றைக் குறிப்பானும் முழுமையாக பிரதிநிதித்துவப்படுத்தப்படவில்லை அல்லது அதை உருவாக்கும் மொழியை ஆள முடியவில்லை. இந்த "நனவிலியின் பொருள்"  நனவான ஈகோவிலிருந்து (moi) வேறுபட்டது. "நனவிலி என்பது பிறிதொன்றின் சொல்லாடல்"  என்ற லக்கானின் கூற்று இதை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகிறது: நமது ஆழ்ந்த ஆசைகள், அச்சங்கள், மனக் கட்டமைப்புகள் முற்றிலும் தனிப்பட்ட படைப்புகள் அல்ல, மாறாக பிறிதொன்றின் (சமூக-மொழியியல் புலம்) குறியீட்டு அமைப்பால் உருவாக்கப்பட்டு வெளிப்படுத்தப்படுகின்றன.

மொழி, எனவே, அது மனித அகநிலைத்தன்மை, நனவிலியின் அணிவரிசை, பேசும் உயிரினமாக மாறுவதற்கான சாத்தியக்கூறு ஆகியவற்றாலான ஒரு இரட்டைப் பாத்திரத்தை வகிக்கிறது: ஆயினும், குறியீட்டு ஒழுங்கில் இந்த நுழைவு ஒரே நேரத்தில் அந்நியமாதலிந் நுழைவாக இருக்கிரது.  பொருள் குறிப்பான்களால் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தப்படுவதால், அதன் இருப்பில் ஏதோ ஒன்று தவிர்க்க முடியாமல் இழக்கப்படுகிறது அல்லது தவிர்க்கப்படுகிறது, ஏனெனில் குறிப்பான்கள் ஒருபோதும் இருப்பின் முழுமையைப் பிடிக்க முடியாது. இது குறிப்பான் சங்கிலியின் கீழ் பொருளின் "மறைவுக்கு" (aphanisis) வழிவகுக்கிறது, அங்கு "நான் மொழியில் என்னை அடையாளம் காண்கிறேன், ஆனால் ஒரு பொருளைப் போல அதில் என்னை இழப்பதன் மூலம் மட்டுமே" என்றாகிவிடுகிறது. பொருளின் "மொழியில் இல்லாமை நனவிலியின் இருப்பை வெளிப்படுத்துகிறது". மொழியின் இந்த ஆக்கபூர்வமான அந்நியப்படுத்தும் செயல்பாடு லக்கானிய சிந்தனையில் மையமானதொன்றாகும். 

முழுப் பேச்சு,  வெற்றுப் பேச்சு 

உளப் பகுப்பாய்வில் பேச்சு, மொழியின் செயல்பாடு, புலம்" என்ற கட்டுரையில், லக்கான் "வெற்றுப் பேச்சு",  "முழுப் பேச்சு" ஆகியவற்றுக்கு இடையில் வேறுபடுத்துகிறார்.

‘வெற்றுப் பேச்சு’  ஈகோவின் சொல்லாடலால் வகைப்படுத்தப்படுகிறது. இது பெரும்பாலும் வழக்கமானது, மீண்டும் மீண்டும் வருவது, பொருளின் நனவிலி உண்மையை ஒப்புக்கொள்ளவோ அல்லது அதில் ஈடுபடவோ  தவறுவது. இது பொருளின் ஆசையைச் சுற்றி வட்டமிடும் பேச்சு, அதை உண்மையாக வெளிப்படுத்தாமல், பெரும்பாலும் கற்பனையான குறைகள் அல்லது சுய-நியாயப்படுத்தல்களின் பாராயணமாக வெளிப்படுவது.

முழுப் பேச்சு, இதற்கு மாறாக, பொருள் தனது நனவிலி உண்மையையும் ஆசையையும் கண்டறிந்து வெளிப்படுத்தும் பேச்சு. இது குறியீட்டுத்தன்மை கொண்ட பேச்சு, அங்கு பொருள் குறிப்பான் சங்கிலிக்குள் தனது நிலைக்கு பொறுப்பேற்கிறது.

உளப்பகுப்பாய்வு செயல்முறை, லக்கானைப் பொறுத்தவரை, பகுப்பாய்வு செய்யப்படுபவர் வெற்றுப் பேச்சிலிருந்து முழுப் பேச்சிற்கு நகர்வதை எளிதாக்குவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. இது ஒடுக்கப்பட்ட உள்ளடக்கத்தை வெளிக்கொணர்வது மட்டுமல்ல, பொருள் தனது சொந்த வரலாற்றையும் ஆசையையும் தனது பேச்சில் பொறிக்கப்பட்டுள்ளபடி மீண்டும் பற்றிக் கொள்வது பற்றியது. ஆய்வாளரின் தலையீடுகள், அதாவது "நிறுத்தக்குறி" (பகுப்பாய்வு செய்யப்படுபவரின் சொல்லாடலில் குறிப்பிடத்தக்க தருணங்களைக் குறிப்பது) அல்லது  ஒரு குறிப்பிட்ட குறிப்பானை வலியுறுத்த அல்லது ஒரு தற்காப்பு கதையை சுருக்கமாக வெட்டுவதற்காக அமர்வுகளை மூலோபாய ரீதியாக குறுக்கிடுவது ஆகியன முழுப்பேச்சு வெளிவருவதைத் தடை செய்யக்கூடியன என லக்கான் குறிப்பிடுகிறார். 

மொழியியல் மூலம் உளப்பகுப்பாய்விற்குத் தரப்படும் இந்த மறுபொருள் விளக்கம் அதன் கவனத்தை ஆழமான உளவியலாக (மறைக்கப்பட்ட மன உள்ளடக்கங்களை ஆராய்வது) இருந்து பேசும் பொருளில் மொழியின் விளைவுகள் மீது மையப்படுத்தப்பட்ட ஒரு நடைமுறைக்கு மாற்றுகிறது. ஆய்வாளர் என்ன சொல்லப்படுகிறது (வெளிப்படையான உள்ளடக்கம்) என்பதைக் கேட்பது மட்டுமல்லாமல், எப்படி சொல்லப்படுகிறது என்பதையும் கேட்கிறார் - குறிப்பான்களின் விளையாட்டு, உருவகம், ஆகுபெயர் மாற்றங்கள், சொல்லாடலில்  முறிவு,  தெளிவற்ற புள்ளிகள் ஆகியவற்றைய்ம் ஆராய்கிறார். ஆய்வாளரின் தலையீடுகள் தனது கருத்துக்களின் சொற்பொருள் அதிர்வுகளில் கவனமாக கணக்கிடப்பட்ட பாணியில் குறியீட்டின் சக்தியைத் தூண்டுவதன் மூலம் விளையாடக் கணக்கிடப்படுகின்றன. உளப்பகுப்பாய்வு இவ்வாறு நனவிலியின் ஒரு வகையான நடைமுறை மொழியியலாக மாறுகிறது, பேச்சு என்ன செய்கிறது என்பதற்கும் அது என்ன சொல்கிறது என்பதற்கும் கவனம் செலுத்துகிறது.

 ஆசையின் பொருளாதாரம்: பிறிதொன்று, உந்துதல், இன்பம்

லக்கானின் ஆசைக் கோட்பாடு அவரது முழு உளப்பகுப்பாய்வில்  மையமாக உள்ளது, இது அவரது பிறிதொன்று (other) , சிறு பொருடகள்  (objet petit a), உந்துதல், இன்பம் (jouissance) ஆகிய கருத்துக்களுடன் சிக்கலான முறையில் பிணைக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த கட்டமைப்பு மனிதப் பொருளை எது தூண்டுகிறது என்பதைப் பற்றிய ஒரு சிக்கலான புரிதலை வழங்குகிறது, இது உள்ளுணர்வு திருப்தியின் எளிமையான கருத்துக்களுக்கு அப்பால் செல்கிறது.

 ஆசை பிறிதொன்றின் ஆசையாக

லக்கானின் மிகவும் புகழ்பெற்ற  பன்முக சூத்திரங்களில் ஒன்று "மனிதனின் ஆசை பிறிதொன்றின் ஆசை" (*le désir de l'homme, c'est le désir de l'Autre*) என்பதாகும். இந்த அறிக்கை பல ஒன்றோடொன்று இணைக்கப்பட்ட சிந்தனைகளை உள்ளடக்கியது:

1.  பிறிதொன்றிலிருந்து அங்கீகாரத்திற்கான ஆசை: பொருள் தனது இருப்பு, மதிப்பை சரிபார்க்க பிறிதொன்றிலிருந்து (மொழி, கலாச்சாரம் மற்றும் குறிப்பிடத்தக்க மற்றவர்களின் குறியீட்டு இருப்பிடம்) அங்கீகாரத்தைத் தேடுகிறது.

2.  பிறிதொன்று விரும்புவதை விரும்புதல்: பொருள் பெரும்பாலும் பிறிதொன்று விரும்புவதாக உணரும் விஷயங்களை விரும்புகிறது, சுற்றியுள்ள குறியீட்டு சூழலால் சலுகை பெற்ற மதிப்புகளை, பொருட்களை உள்வாங்கிக் கொள்கிறது.

3.  பிறிதொன்றால் கட்டமைக்கப்பட்ட ஆசை: அடிப்படையில், ஆசையே குறியீட்டு ஒழுங்கால் (பெரிய பிறிதொன்று) கட்டமைக்கப்பட்டு மத்தியஸ்தம் செய்யப்படுகிறது. இது ஒரு மூல, இயற்கையான உந்துதல் அல்ல, மாறாக மொழி மற்றும் சமூக சட்டத்தின் புலத்திற்குள் ஏற்கனவே வெளிப்படுத்தப்படுகிறது.

லக்கானிய அர்த்தத்தில் ஆசை, ஒரு அடிப்படை பற்றாக்குறையிலிருந்து, ஒரு ‘manque-à-être’ (இருப்பில் பற்றாக்குறை) இலிருந்து எழுகிறது, இது குறியீட்டு ஒழுங்கில் நுழைவதாலும், (தாய்) பிறிதொன்றுடன் கற்பனையான ஆதி ஒற்றுமையிலிருந்து பிரிவதாலும் பொருளின் ஆக்கத்தின் மையமாகும் என  லக்கான் ஆசையை கவனமாக வேறுபடுத்துகிறார்:

தேவை: உயிரியல் அல்லது உடலியல் தேவைகள் (எ.கா., பசி, தாகம்).

கோரிக்கை: பிறிதொன்றுக்கு தேவையை வெளிப்படுத்துதல். முக்கியமாக, ஒவ்வொரு கோரிக்கையும், ஒரு குறிப்பிட்ட பொருளுக்கானதாக இருந்தாலும், மறைமுகமாக பிறிதொன்றிலிருந்து அன்பு, அங்கீகாரத்திற்கான கோரிக்கையாகும்.

ஆசை: தேவையின் திருப்தி கோரிக்கையின் வெளிப்பாட்டிலிருந்து கழிக்கப்படும்போது எஞ்சியிருக்கும் உபரி அல்லது மீதமுள்ளவை. ஆசை என்பது எந்தவொரு குறிப்பிட்ட திருப்திக்கும் அப்பால் நீடிப்பது; அது "நிரந்தரமானது என்றுமே திருப்திப்படுத்த முடியாதது".

ஆசைகளுக்கான சிறு பொருட்கள் 

ஆசைகளுக்கான சிறு  பொருட்கள்  என்பவை  ஆசையின் மழுப்பலான, அடைய முடியாத பொருள்-காரணங்களாகும்  இவை ஆசையின் திருப்தியை நோக்கமாகக் கொண்ட பொருட்கள் அல்ல, மாறாக ஆசையை இயக்கத்தில் வைக்கும் பொருட்கள், ஆசை முதலில் எழக் காரணமான பொருட்கள்  லக்கான் இந்த இயற்கணித சொல்லை அதன் முறையான ஒதுக்கிடத்தின் நிலையை பாதுகாக்க மொழிபெயர்க்கப்படாமல் இருக்க வேண்டும் என்று வலியுறுத்தினார்.

ஆசையின் சிறுபொருட்கள்   என்பவை  பொருளின் குறியீட்டு காயடிப்பிலிருந்து , குறியீட்டு ஒழுங்கில் நுழைந்தவுடன் ஏற்பட்ட இழப்பிலிருந்து மீதமானவை  அல்லது எஞ்சியவை என்று கருதலாம்.. இது மெய்ம்மையின் ஒரு துண்டு, இது குறிப்பான் சங்கிலியில் சிக்கிக் கொள்கிறது, "பற்றாக்குறை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தப்படும்போது அது எடுக்கும் வடிவம்"  என்பதைக் குறிக்கிறது. இது "கவலையில் பொருளிலிருந்து விழும் விஷயம்" மார்பகம், மலம், பார்வை,  குரல் என  பல்வேறு பகுதி பொருள் வடிவங்களில் இவை வெளிப்படலாம் - இவை பிரிக்கக்கூடியவை,  பொருளின் கற்பனையான முழுமையின் இழந்த பகுதியைக் குறிக்கும் பொருள்கள். அர்த்தமும் ஆசையும் இந்த இழந்த பொருளுக்கு மாற்றாக முடிவில்லாமல் பின்தொடர்கிறது, ஆனால் இவை  எப்போதும் எட்டமுடியாததாகவே உள்ளன, இது ஆசை நிறைவேறாமல்  நிலைத்திருப்பதை உறுதி செய்கிறது.

ஆசையின் இந்த லக்கானிய புரிதல் சோகமாகவும் நகைச்சுவையாகவும் காணக்கூடிய ஒரு கட்டமைப்பை அளிக்கிறது. இது சோகமானது, ஏனெனில் ஆசை அடிப்படையில் திருப்தியற்றது, பொருளின் இருப்பின் மையத்தில் தீர்க்க முடியாத பற்றாக்குறையில் வேரூன்றியுள்ளது. நிறைவுக்கான நாட்டம் ஆரம்பத்திலிருந்தே தோல்வியடையும். ஆயினும், இந்த இடைவிடாத, மீண்டும் மீண்டும் வரும் சிறு பொருள்  நாட்டத்தில் ஒரு நகைச்சுவையான பரிமாணம் உள்ளது, இது இறுதியில் இந்த பற்றாக்குறைக்கான ஒரு மாற்றாகும். பொருள் முடிவில்லாத தொடர்ச்சியான பொருட்களைத் துரத்துகிறது, ஆகுபெயர் இடப்பெயர்ச்சிகளில் ஈடுபடுகிறது, இவற்றில் எதுவுமே அடிப்படை ஆசையை உண்மையாக திருப்திப்படுத்த முடியாது, இது எப்போதும் பின்வாங்கும், இறுதியில் மாயையான நிறைவுப் பொருளுக்கான ஒரு வகையான சிசிஃபியன் தேடலுக்கு வழிவகுக்கிறது.

உந்துதல் 

லக்கான், ஃபிராய்டைப் பின்பற்றி, உந்துதலை  வெறும் உயிரியல் உள்ளுணர்விலிருந்து  வேறுபடுத்துகிறார். உந்துதல்கள் வெறுமனே ஒரு உயிரியல் இலக்கை அல்லது திருப்தியை அடைவதை நோக்கமாகக் கொண்டிருக்கவில்லை. மாறாக, அவை ஆசையின் பகுதி வெளிப்பாடுகள் , மீண்டும் மீண்டும் வரும் சுற்றுப்பாதையால் வகைப்படுத்தப்படுகின்றன. உந்துதல் ஆசையின் சிறு பொருட்களைச் சுற்றி வருகிறது, ஆனால் அதை முழுமையாக அடையவோ அல்லது நுகரவோ இல்லை; அதன் விசித்திரமான "திருப்தி" இந்த முடிவில்லாமல் பொருளைச் சுற்றும் செயல்முறையிலிருந்தே வருகிறது.  உந்துதலின் உண்மையான நோக்கம் முழு திருப்தியின் சில புராண இலக்கு அல்ல, மாறாக அதன் வட்டப் பாதைக்குத் திரும்புவதாகும், மேலும் இன்பத்தின் உண்மையான ஆதாரம் இந்த மூடிய சுற்றின் மீண்டும் மீண்டும் வரும் இயக்கமாகும்.  உந்துதல்களுக்கு ஒரு வரலாற்றுப் பரிமாணம் இருக்கிறது.  குறியீட்டு ஒழுங்கு உடலின் காமப் பகுதிகளுடன் உள்ளார்ந்த முறையில் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. . லக்கான் "ஒவ்வொரு உந்துதலும் கிட்டத்தட்ட ஒரு மரண உந்துதல்"  என்றும் கூறுகிறார், இது இன்பக் கோட்பாட்டிற்கு அப்பால் ஒரு செயலற்ற நிலை அல்லது உயிரற்ற பதற்றமின்மை நிலையை நோக்கித் தள்ளும் மீண்டும் மீண்டும் செய்வதற்கான  கட்டாயம் என்ற  ஃபிராய்டியக் கருத்துடன் இணைக்கிறது.

 ஷூயிசான்ஸ்

ஷூயிசான்ஸ்  (Jouissance) என்பது எளிதில் மொழிபெயர்க்க முடியாத ஒரு சிக்கலான லக்கானியக் கலைச்சொல், இது பெரும்பாலும் "இன்பம்" என்று மொழிபெயர்க்கப்படுகிறது, ஆனால் "இன்பக் கோட்பாட்டிற்கு அப்பாற்பட்ட"  அதிகப்படியான, மீறல் என்றவகையில் பெரும்பாலும் வலிமிகுந்த இன்பத்தின் அர்த்தங்களைக் கொண்டுள்ளது. இது துன்பத்தின் எல்லையில் இருக்கக்கூடிய ஒரு முரண்பாடான திருப்தி. ஷூயிசான்ஸ் மெய்ம்மை, உடலுடனும்  உந்துதலுடனும் நெருக்கமாக இணைந்ததாகும்.  லக்கான், "உடலில் ஷூயிசான்ஸ் மட்டுமே உள்ளது"  என்று கூறுகிறார், இது அதன் உடல் சார்ந்த, சொல்லாடலற்ற தன்மையைக் குறிக்கிறது.

ஆசை பற்றாக்குறையால் வகைப்படுத்தப்படும்போது, ‘ஷூயிசான்ஸ்’ ஒரு வகையான நேர்மறைத்தன்மை, இன்பம் இனி வெறுமனே இன்பமாக இல்லாத ஒரு தீவிரத்திற்குள் நுழையும்போது உடலால் வாழப்படும் ஒரு "ஏதோ ஒன்று" என அர்த்தாமிகிறது.  குறியீட்டு ஒழுங்கு, சட்டத்தின் மூலம் (குறிப்பாக முறையற்ற உறவுகளின் தடை), ஷூயிசான்ஸை ஒழுங்குபடுத்தவும் கட்டுப்படுத்தவும் முயற்சிக்கிறது. இந்த அர்த்தத்தில் காயடித்தல் என்பது, பொருள் ஆசை சட்டத்தின் சாம்ராஜ்யத்தில் நுழைவதற்கு நேரடி, மத்தியஸ்தமற்ற ஷூயிசான்ஸ் மறுக்கப்பட வேண்டும் அல்லது தியாகம் செய்யப்பட வேண்டும் என்பதாகும். இருப்பினும், இந்த தடைசெய்யப்பட்ட ஷூயிசான்ஸ் வெறுமனே மறைந்துவிடாது; அது பல்வேறு வடிவங்களில் திரும்புகிறது, பெரும்பாலும் அறிகுறிகளில், இந்த முரண்பாடான, வலிமிகுந்த இன்பத்தின் இருப்பிடங்களாக மாறும். பொருள் தனது அறிகுறிகளை, அவை ஏற்படுத்தும் துன்பம் இருந்தபோதிலும், பற்றிக்கொண்டிருக்கலாம், ஏனெனில் இந்த அறிகுறிகள் ஒரு குறிப்பிட்ட ஷூயிசான்ஸுக்கான  பாதையை வழங்குகின்றன.

ஷூயிசான்ஸ்  என்ற இந்த கருத்தியலாக்கம் உளப்பகுப்பாய்வில் அறிகுறிகளின் நிலைத்தன்மையையும் அதன்  எதிர்ப்பு வடிவங்களையும் புரிந்துகொள்வதற்கான ஒரு சக்திவாய்ந்த கண்ணோட்டத்தை வழங்குகிறது. இது வெறுமனே குறியீடாக்கத்தின் தோல்வி அல்லது இன்பத்தின் எளிமையான பற்றாக்குறை அல்ல, மாறாக அறிகுறியின் மையத்தில் இருக்கும் உந்துதலின் ஒரு அடிப்படை, பெரும்பாலும் தாங்க முடியாத "திருப்தி". இந்த "திருப்தி," முரண்பாடாக வலிமிகுந்ததாகவும், பொருளின் மன பொருளாதாரத்தில் ஆழமாகப் பதிந்ததாகவும் இருப்பதால், தனிநபர்கள் ஏன் பெரும்பாலும் தங்கள் சொந்த துன்பத்தைத் தொடர்கிறார்கள் என்பதைப் புரிந்துகொள்வதில் ஷூயிசான்ஸ் ஒரு முக்கியமான அங்கமாகிறது, ஏனெனில் இது குறியீட்டு ஒழுங்கின் ஒழுங்குமுறை பொருள் உருவாக்கும் முயற்சிகள் ஆகியவற்றை எதிர்க்கும் சீர்குலைக்கும் ஆனால் கட்டாயப்படுத்தும் இன்ப முறையுடன் பிணைக்கப்பட்டுள்ளது.

 எக்ரிட்ஸில் உள்ள முக்கிய கருத்தியல் தலையீடுகள்

எக்ரிட்ஸில் உள்ள உரைகளின் தொகுப்பு லக்கானின் அறிவுசார் வாழ்க்கையின் சுமார் மூன்று தசாப்தங்களை, 1936 முதல் 1966 வரை உள்ளடக்கியது., இந்தக் காலத்திற்குள், அவரது சிந்தனையில் ஒரு புலப்படும் பரிணாம வளர்ச்சியைக் காணலாம், கற்பனையிலிருந்து குறியீட்டிற்கும், பின்னர் மெய்ம்மை, சிறு பொருட்களின் மேலான ஆசை, ஷூயிசான்ஸ் ஆகியவற்றுடன் மிகவும் வெளிப்படையான போராட்டத்தை நோக்கியும் லக்காணின் முக்கியத்துவம் மாறியது.  இந்தக் கருத்துக்கள் அவரது பிற்கால கருத்தரங்குகளில் மேலும் விரிவாக ஆராயப்பட்டன. பல கட்டுரைகள் முதலில் குறிப்பிட்ட நிறுவன மற்றும் அறிவுசார் சூழல்களில் வழங்கப்பட்ட விரிவுரைகள் அல்லது அறிக்கைகளாக இருந்தன, அவை சுருக்கமான தத்துவார்த்த விளக்கங்களாக மட்டுமல்லாமல், நடந்துகொண்டிருக்கும் உளப்பகுப்பாய்வு விவாதங்களில் சர்ச்சைக்குரிய தலையீடுகளாகவும் செயல்பட்டன.

 "நான் செயல்பாட்டின் உருவாக்கும் கண்ணாடியின் நிலை" (1949)

முன்பு விவாதிக்கப்பட்டபடி, இந்தக் கட்டுரை லக்கானின் ஈகோ உருவாக்கக் கோட்பாட்டிற்கு அடிப்படையானது. இது ஈகோவை (moi) ஒரு கற்பனைக் கட்டமைப்பாக நிறுவுகிறது, இது குழந்தை தனது கண்ணாடிப் பிம்பத்துடன் கொண்டாடும் அடையாளத்திலிருந்து பிறக்கிறது. இந்த அடையாளம், இருப்பினும், அடிப்படை அந்நியமாதல் மற்றும் ‘மெக்கனைசன்ஸ்’ ஆகியவற்றின் ஆதாரமாகவும் உள்ளது, ஏனெனில் ஈகோ ஒரு வெளிப்புற, இலட்சியப்படுத்தப்பட்ட மற்றும் கற்பனையான முழுமையின் பிம்பத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. தனிநபரின் உருவாக்கத்தை வரலாற்றில் தீர்க்கமாகத் திட்டமிடும் தற்காலிக இயங்கியலை லக்கனின் சிந்தனை விளக்குகிறது.   ஈகோ ஒரு நிலையான பண்பு அல்ல, மாறாக எதிர்பார்ப்பு,  தவறான அங்கீகாரம் ஆகியவற்றின் இயக்கவியலில் சிக்கியுள்ளது என்பதை வலியுறுத்துகிறது. இது ஈகோவை மனிதன் தன்னைத் தானே திட்டமிடும் ஒரு சிலை, ஒரு அந்நியப்படுத்தும் இலக்குக்கு விதிக்கப்பட்டதாகப் புரிந்துகொள்வதற்கான அடித்தளத்தை அமைக்கிறது.

 "உளப்பகுப்பாய்வில் பேச்சு மொழியின் செயல்பாடு புலம்" (ரோம் சொற்பொழிவு, 1953)

ரோம் மாநாட்டில் வழங்கப்பட்ட இந்த செல்வாக்குமிக்க அறிக்கை, மனோ பகுப்பாய்வை பேச்சு மொழியின் செயல்பாடுகளில் தீர்க்கமாக மையப்படுத்துவதன் மூலம் லக்கானின் "ஃபிராய்டுக்குத் திரும்புதலில்" ஒரு முக்கிய தருணத்தைக் குறிக்கிறது. லக்கான் நனவிலி ஒரு மொழியைப் போல கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது என்றும், உண்மையில், அது  "பிறிதொன்றின் சொலால்டல்" என்றும் வாதிடுகிறார். அவர் "வெற்றுப் பேச்சு" (ஈகோவின் மீண்டும் மீண்டும் வரும், பெரும்பாலும் தற்காப்புப் பேச்சு, இது நனவிலி உண்மையை மறைக்கிறது)  "முழுப் பேச்சு" (பொருள் தனது ஆசையையும் உண்மையையும் உண்மையாக வெளிப்படுத்தும் இடம், பெரும்பாலும் ஆய்வாளரின் தலையீடுகளால் எளிதாக்கப்படுகிறது) ஆகியவற்றுக்கு இடையிலான முக்கியமான வேறுபாட்டை அறிமுகப்படுத்துகிறார். "நிறுத்தக்குறி"  போன்ற பகுப்பாய்வு நுட்பங்கள் வெற்றுப் பேச்சை சீர்குலைத்து முழுப் பேச்சு வெளிவருவதற்கான வழிமுறைகளாக லக்கானால் இந்த உரையில்  முன்வைக்கப்படுகின்றன இந்தக் கட்டுரை மனோ பகுப்பாய்வு அனுபவத்தை, பொருளின் உண்மை பின்னோக்கி, "எதிர்கால முந்தைய" பதத்தில் உணரப்படும் ஒன்றாக விவரிக்கிறது: லக்கான் வ்வுரையில் எழுப்பும் முக்கியமான கேளவி  "நான் ஆகிக்கொண்டிருப்பதற்கு நான் என்னவாக இருந்திருப்பேன்" என்பதாகும். 

 "ஃபிராய்டிய விஷயம், அல்லது உளப் பகுப்பாய்வில் ஃபிராய்டுக்குத் திரும்புவதன் பொருள்" (1955)

இந்தக் கட்டுரையில், லக்கான் ஃபிராய்டின் நனவிலி கண்டுபிடிப்பை, ஃபிராய்டுக்குப் பிந்தைய உளப்பகுப்பாய்வின், குறிப்பாக அமெரிக்க ஈகோ உளவியலின் சிதைவுகள்  நீர்த்துப்போகச் செய்தல்களுக்கு எதிராக உணர்ச்சிவசமாக வாதிடுகிறார். அவர் நனவிலியை "தன்னைப் பற்றி பேசும் விஷயம்" என்று உருவகப்படுத்துகிறார், பிரபலமாக, "நான், உண்மை, நான் பேசுகிறேன்"  என்று அறிவிக்கிறார். இது லக்கானியக் கருத்தை எடுத்துக்காட்டுகிறது, நனவிலி- உண்மை அடக்க முடியாதது, குறிப்பான் சங்கிலி மூலம் தொடர்ந்து அது வெளிப்பாட்டைத் தேடுகிறது என்று அறிவிக்கிறார். லக்கான் அமெரிக்க உளவியல் ஈகோவை  வலுப்படுத்துவதில் கவனம் செலுத்துவதை விமர்சிக்கிறார், அதை அவர் கற்பனை ஒழுங்கு,  அதன் உள்ளார்ந்த "உணர்ச்சிகளான" சுயமோகம், போட்டி, தவறான அங்கீகாரம் ஆகியவற்றுடன் தொடர்புபடுத்துகிறார்.] மாறாக, மொழி மூலம் அடையப்படும் பகுப்பாய்வு அமைப்பில் குறியீட்டு, பொருள்-பொருள் உறவின் முக்கியத்துவத்தை அவர் வலியுறுத்துகிறார்.

 "நனவிலியில் எழுத்து நிலைகொள்ளுதல்  அல்லது ஃபிராய்டுக்குப் பிறகு பகுத்தறிவு" (1957)

இந்தக் கட்டுரை நனவிலி ஒரு மொழியைப் போல கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது என்ற லக்கானின் ஆய்வறிக்கையின் விரிவான விளக்கத்தை வழங்குகிறது, "எழுத்தை" (letter)  "தூலமான சொல்லாடல் மொழியிலிருந்து கடன் வாங்கும் பொருள் ஆதரவு"  என்று மையமாகக் கொண்டு. இது சசூரிய மொழியியலில் லக்கானின் திருத்தத்தை, குறிப்பாக குறிப்பானின் முதன்மை, "குறிப்பானின் கீழ் குறிக்கப்படுவதன் சறுக்கல்,"  உருவகம் (ஒடுக்கம்) ஆகுபெயர் (இடப்பெயர்ச்சி) ஆகியவற்றின் வழிமுறைகள் மூலம் பொருள் உற்பத்தி ஆகியவற்றை விவரிக்கிறது. இங்கு அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட ஒரு முக்கிய கருத்து நங்கூரமிடும் புள்ளி (point de capiton) என்பதாகும்., இந்தக் கருத்தாக்கம்  மற்றபடி திரவமான குறிப்பான்களின் சங்கிலி தற்காலிகமாக நிலைநிறுத்தப்படும் தருணங்களை விவரிக்கிறது, இதன் மூலம் பொருள் வெளிப்படுகிறது என லக்கானின் கட்டுரை வாதிடுகிறது.

 லிங்கமையத்தின்  (Phallus)  முக்கியத்துவம் (1958) 

இந்தக் கட்டுரையில் , லக்கான் தனது சிக்கலான லிங்கமையம்  (Phallus) என்ற  கருத்தை தெளிவுபடுத்துகிறார். லக்கானைப் பொறுத்தவரை, ஃபாலஸ் என்பது உடற்கூறியல் ஆண்குறி அல்ல, மாறாக ஒரு குறிப்பான் - குறிப்பாக, பிறிதொன்றின் ஆசையின் குறிப்பான், பற்றாக்குறையின் குறிப்பான்,  குறியீட்டு ஒழுங்கில் நுழையும்போது தியாகம் செய்யப்படும் ஷூயிசான்ஸின்* குறிப்பான். இது நமக்கு இல்லாத முழுமையின் குறிப்பான். இது லக்கானின் பாலியல் வேறுபாடு  குறியீட்டு காயடித்தல் வளாகத்தின் கோட்பாட்டில் ஒரு மையப் பாத்திரத்தை வகிக்கிறது, இது குறிப்பானின் சட்டத்திற்கு பொருளின் அவசியமான அடிபணிதலாக புரிந்து கொள்ளப்படுகிறது. இந்தக் கட்டுரை இரு பாலினருக்கும் லிங்கமையம் அகநிலைத்தன்மையில் அவசியமாக ஏற்படுத்தும் சிதைக்கும் விளைவை ஆராய்கிறது, ஏனெனில் அவர்கள் இந்த முக்கிய குறிப்பானுடன் தங்களை நிலைநிறுத்திக் கொள்ள வேண்டும்.

பொருளின் தலைகீழாக்கம்,  ஃபிராய்டிய நனவிலியில் ஆசையின் இயங்கியல் (1960)

இந்தக் கட்டுரை எக்ரிட்ஸில் உள்ள மிகவும் அடர்த்தியான புரிந்துகொள்வதற்குக் கடினமான கட்டுரைகளில் ஒன்றாகும், இது லக்கானின் சிந்தனையில் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க வளர்ச்சியையும், அவர் தனது இயங்கியலை ஹெகலின் இயங்கியலிலிருந்து வெளிப்படையாக வேறுபடுத்தும் ஒரு புள்ளியையும் குறிக்கிறது. இது பாரம்பரிய, ஒருங்கிணைந்த கார்ட்டீசியப் பொருளின் "தலைகீழாக்கத்தை" வெளிப்படுத்துகிறது, அதை தடைசெய்யப்பட்ட பொருள் என்ற கருத்துடன் மாற்றுகிறது;  இது மொழியில் நுழைவதால் பிரிக்கப்பட்ட குறிப்பானின் விளைவாக உருவாக்கப்பட்ட ஒரு பொருள். லக்கான் தனது சிக்கலான "ஆசையின் வரைபடத்தை" இந்தக் கட்டுரையில் அறிமுகப்படுத்துகிறார், இது பொருள், பிறிதொன்று, தேவை, கோரிக்கை, ஆசை, உந்துதல் மற்றும் ஷீயிசான்ஸ் ஆகியவற்றுக்கு இடையிலான சிக்கலான உறவுகளை வரைபடமாக்க முயற்சிக்கும் ஒரு காட்சி மாதிரி.  லிங்கமைய வாதம் குறியீட்டுக் காயடித்தல், சட்டத்துடன் தொடர்புடைய ஆசையின் இயங்கியலாகியவற்றைப் பற்றியது, இதை லக்கான் பிரபலமாக சூத்திரங்கலில் சுருக்கினார்: “காயடிப்பு எது ஆசையின் சட்டத்தின் தலைகீழ், அளவில் அதை அடைவதற்காக ஷூயிசான்ஸ் மறுக்கப்பட வேண்டும் “ இது (வரையறுக்கப்பட்ட வடிவத்தில்) ஷூயிசான்ஸுக்கான அணுகல் சட்டத்தின் மத்தியஸ்தம், குறியீட்டு ஒழுங்கால் விதிக்கப்பட்ட துறத்தல் ஆகியவர்றின் மூலம் மட்டுமே சாத்தியமாகும் என்பதைக் குறிக்கிறது.

 அறிவுசார் சந்திப்புகள்: லக்கானின் முன்னோடிகளின் மறுபொருள் விளக்கம்

 லக்கானின் அறிவுசார் திட்டம், எக்ரிட்ஸில் வெளிப்படுத்தப்பட்டுள்ளபடி, பல்வேறு சிந்தனையாளர்களுடன் ஒரு ஆழமான  நீடித்த ஈடுபாட்டால் வகைப்படுத்தப்படுகிறது. அவரது பணி  உளப்பகுப்பாய்வு, மொழியியல், தத்துவம், மானுடவியல் ஆகியவற்றின் இழைகளிலிருந்து நெய்யப்பட்ட ஒரு சிக்கலான திரை. முக்கியமாக, லக்கான் இந்த முன்னோடிகளிடமிருந்து வெறுமனே கருத்துக்களை கடன் வாங்கவில்லை; அவர் அவர்களின் யோசனைகளை ஒரு தீவிரமான மறுபொருள் விளக்கத்திற்கு உட்படுத்தினார், அவற்றை தனது தனித்துவமான ஊலப் பகுப்பாய்வு கட்டமைப்பில் ஒருங்கிணைப்பதன் மூலம் அவற்றை மாற்றினார். இந்த மறுபொருள் விளக்க செயல்முறை அவரது சிந்தனையின் அசல் தன்மை, சிக்கலான தன்மை இரண்டையும் புரிந்துகொள்வதற்கு மையமானது.

லக்கான் எக்ரிட்ஸில் முக்கிய ஃபிராய்டியக் கருத்துக்களை மறுபொருள் விளக்கம் செய்தது பின்வருமாறு புரிந்துகொள்ளலாம்

நனவிலி என்பது ஃபிராய்டின் முதன்மை உருவாக்கத்தில் (சுருக்கமாக):  அடக்கப்பட்ட ஆசைகள்/உள்ளுணர்வுகள், முதன்மைச் செயல்முறை சிந்தனை ஆகியவற்றின் தேக்கம் ஆகும்.  லக்கானின் மறுபொருள் விளக்கத்தில் நனவிலி ஒரு மொழியைப் போல கட்டமைக்கப்பட்டது;  அது பிறிதொன்றின் சொல்லாடல், குறிப்பான்களின் சங்கிலி. இதிலுள்ள முக்கிய லக்கானியக் கருத்துக்கள்: குறிப்பான், குறியீட்டு ஒழுங்கு, உருவகம்/ஆகும்பெயர், எழுத்து ஆகியனவாகும். .

ஈடிபஸ் காம்ப்ளக்ஸ்  ஃபிராய்டின் முதன்மை உருவாக்கத்தில்  ஆசை, போட்டி, பெற்றோர் உருவங்களுடன் அடையாளம் காணல் ஆகியவற்றின் குடும்ப நாடகம். லக்கானின் மறுபொருள் விளக்கத்தில் ஈடிபஸ் காம்ப்ளக்ஸ் என்பது  குறியீட்டு ஒழுங்கில் நுழைதல், தந்தையின் சட்டத்தை ஏற்றுக்கொள்வது, குறியீட்டு காயடிப்பு . இதிலுள்ள  முக்கிய லக்கானியக் கருத்துக்கள்: தந்தையின் பெயர், லிங்கமையம் (குறிப்பான்), குறியீட்டு காயடிப்பு , சட்டம். ஆகியனவாகும்.

காயடிப்பு என்பது   ஃபிராய்டின் முதன்மை உருவாக்கத்தில்  பிறப்புறுப்பு இழப்பு அச்சுறுத்தல், இவை ஈடிபஸ் காம்ப்ளக்ஸுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளன.

. லக்கானின் மறுபொருள் விளக்கத்தில் : குறியீட்டுக்காயடிப்பு  மொழி,  குறியீட்டு ஒழுங்கில் நுழைவதால் ஏற்படும் அடிப்படை பற்றாக்குறை ; கற்பனையான தாய்வழி முழுமையிலிருந்து பிரிதல். இதிலுள்ள  முக்கிய லக்கானியக் கருத்துக்கள்: லிங்கமையம் (குறிப்பான்), குறிப்பான்  பற்றாக்குறை, குறியீட்டு ஒழுங்கு, பிறிதொன்று.

உந்துதல் என்பது  ஃபிராய்டின் முதன்மை உருவாக்கத்தில்  மனதிற்கும் உடலுக்கும் இடையிலான எல்லைக் கருத்து; திருப்தி/வெளியேற்றத்தைத் தேடும் ஒரு உந்துதல். 

லக்கானின் மறுபொருள் விளக்கத்தில் உந்துதல்  அதன் வெளிப்பாட்டில் குறியீட்டுரீதியானது; சிறு பொருள் ஆசைகளை  முடிவில்லாமல் சுற்றவிடுவது;  ஒரு இலக்கை அடைவதில் அல்ல, இந்த மீண்டும் மீண்டும் சுற்றும் செயல்முறையிலேயே திருப்தி காணப்படுகிறது; உயிரியலுக்கு குறைக்க முடியாதது. இதிலுள்ள  முக்கிய லக்கானியக் கருத்துக்கள்: சிறுபொருள் ஆசைகள், மீண்டும் செய்தல், ஷூயிசான்ஸ்,  கோரிக்கை.

தன்னிலை என்பது  ஃபிராய்டின் முதன்மை உருவாக்கத்தில்  யதார்த்த சோதனை நிறுவனம், மேல் மனம், ஆழ்மனம்,  வெளி உலகு ஆகியவற்றுக்கான  இடையிலான மத்தியஸ்தம்,  தழுவலை நோக்கமாகக் கொண்டது. 

லக்கானின் மறுபொருள் விளக்கம் தன்நியைஅக்  கற்பனைக் கட்டமைப்பு; ‘மெக்கனைசன்ஸ்’ (தவறான அங்கீகாரம்),  அந்நியமாதல் ஆகியவற்றின்  தளம்; கண்ணாடி நிலையில் உருவாவது; சுயமோக அடையாளத்தின் இருப்பிடம். இதிலுள்ள முக்கிய லக்கானியக் கருத்துக்கள்: கண்ணாடி நிலை, கற்பனை ஒழுங்கு, இலட்சிய-நான், ஆகியனவாகும். 

லக்கானின் "ஃபிராய்டுக்குத் திரும்புதல்" என்பது, முரண்பாடாக, ஃபிராய்டியரல்லாத பல சிந்தனையாளர்களின் கண்ணோட்டத்தின் மூலமும் அடையப்படுகிறது. மொழியியல், அமைப்பியல்   சில தத்துவ மரபுகளால் வழங்கப்படும் கருத்தியல் கருவிகள் ஃபிராய்டின் கண்டுபிடிப்புகளின் உண்மையான தீவிரத்தன்மையை - ஃபிராய்டே முழுமையாக வெளிப்படுத்தாத அல்லது அடுத்தடுத்த மனோ பகுப்பாய்வு வளர்ச்சிகளால் மறைக்கப்பட்ட ஒரு தீவிரத்தன்மையை - திறக்க அவசியம் என்று லக்கான்  நம்பியது போலத் தெரிகிறது. இதனால், லக்கானின் ஃபிராய்ட் தவிர்க்க முடியாமல் ஒரு லக்கானிய ஃபிராய்டாக தனித்துவம் பெறுகிறார்.  

 ஃபெர்டினாண்ட் டி சசூர்

சசூரின் அமைப்பியல்  மொழியியல் லக்கானுக்கு "நனவிலி ஒரு மொழியைப் போல கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது"  என்ற அவரது ஆய்வறிக்கைக்கான அடிப்படை கருவிகளை வழங்கியது. லக்கான் சசூரின்  குறிப்பான், குறிப்பீடு  ஆகிய  கருத்துக்களை ஏற்றுக்கொண்டு அவற்றைக் கணிசமாக மாற்றியமைத்தார். குறிப்பானின் முதன்மை, அதன் கீழ் குறிக்கப்படுவதன் "சறுக்கலல்’ ஆகியவற்றை வலியுறுத்துவதன் மூலம், லக்கான் ஒரு மொழியியல் அமைப்பை சித்தரித்தார், அங்கு பொருள் நிலையானது அல்ல, மாறாக குறிப்பான் சங்கிலிக்குள் உள்ள வேறுபட்ட உறவுகளின் விளைவாகும். இந்த மொழியியல் திருப்பம் லக்கானுக்கு உளப்பகுப்பாய்வை உயிரியல் குறைபாட்டிலிருந்து நகர்த்தி, மனித அகநிலைத்தன்மையை உருவாக்கும் குறியீட்டு கட்டமைப்புகளில் அதை நிலைநிறுத்துவதற்கான முயற்சிக்கு முக்கியமானதாக மாற்றியது. 

 ஹெகல் 

ஹெகலிய தத்துவம், குறிப்பாக அலெக்ஸாண்டர் கொஜெவ் தனது செல்வாக்குமிக்க பாரிஸ் கருத்தரங்குகளில் (லக்கான் கலந்து கொண்டார்) விளக்கியபடி, அகநிலைத்தன்மை, ஆசை,  பிறிதொன்றின் பங்கு ஆகியன பற்றிய லக்கானின் புரிதலை ஆழமாக வடிவமைத்தது.

 ஹெகலிய எஜமானர்-அடிமை இயங்கியல், அங்கீகாரத்திற்கான போராட்டம் ஆகியவை லக்கானின் ஆசையை "பிறிதொன்றின் ஆசை" - பிறிதொன்றின் ஆசை மற்றும் அங்கீகாரத்திற்கான ஆசை - என்று சூத்திரப்படுத்துவதற்கு நேரடியாக உதவின.  "பெரிய பிறிதொன்று" (குறியீட்டு ஒழுங்கு) என்ற கருத்து ஹெகலின் புறநிலை ஆவி என்ற கருத்துக்கு ஒப்பானது எனக் காணலாம். கண்ணாடி நிலையில் விவரிக்கப்பட்டுள்ள சுய-அங்கீகாரத்தின் இயங்கியல் செயல்முறையும் ஹெகலியத் தடயங்களைக் கொண்டுள்ளது. இருப்பினும், லக்கான் இறுதியில் ஹெகலின் ஒரு இறுதி தொகுப்பு அல்லது முழுமையான அறிவு பற்றிய தொலைநோக்குப் பார்வையிலிருந்து விலகி, அதற்கு பதிலாக பொருளில் உள்ளார்ந்த தொடர்ச்சியான பற்றாக்குறை, பிரிவு ஆகியவற்றை  வலியுறுத்தினார்.

 ஹைடெக்கர்

ஹைடெக்கரின் இருத்தலியல் நிகழ்வியல் இருப்பு, மொழி, உண்மை, மனித நிலை பற்றிய லக்கானின் சிந்தனையை பாதித்தது. ஹைடெக்கரியக் கருத்தான  ‘கெவோர்ஃபென்ஹைட்’ (Geworfenheit - எறியப்படுதல்) - மனிதர்கள் தங்கள் சொந்த உருவாக்கமல்லாத ஒரு உலகத்திலும் வரலாற்றுச் சூழலிலும் "எறியப்படுகிறார்கள்" என்ற யோசனை - லக்கானின் பொருள் முன்பே இருக்கும் குறியீட்டு ஒழுங்கில் பிறக்கும் என்ற கருத்துடன் எதிரொலிக்கிறது. மேலும், ஹைடெக்கரின் "விஷயம்" (‘das Ding’) பற்றிய தத்துவ ஆய்வு, குறிப்பாக ஒரு விவசாயியின் குடத்தைப் பற்றிய அவரது பகுப்பாய்வில், லக்கானின் ஃபிராய்டிய ‘டாஸ் டிங்’ (das Ding - ஆதி, இழந்த திருப்திப் பொருள்)  ஆசையின் காரணமாக சிறிய பொருள்களுக்கான ஆசை ஆகியவற்றுடனான  அதன் உறவு ஆகியவற்றின் வளர்ச்சியில் எதிரொலிகளைக் காண்கிறது.

கிளாட் லெவி-ஸ்ட்ராஸ்

கிளாட் லெவி-ஸ்ட்ராஸின்  மானுடவியல் அமைப்பியல்  லக்கானுக்கு ஃபிராய்டியக் கருத்துக்களை, குறிப்பாக ஈடிபஸ் காம்ப்ளக்ஸை, முற்றிலும் உயிரியல் அல்லது குடும்பத்திற்குள் உள்ள இயக்கவியலுக்குப் பதிலாக குறியீட்டு கட்டமைப்புகளின் அடிப்படையில் மறுபொருள் விளக்கம் செய்வதற்கான ஒரு முக்கியமான கட்டமைப்பை வழங்கியது. உறவினர் அமைப்புகள், கட்டுக்கதை  சமூகப் பரிமாற்றத்தை நிர்வகிக்கும் அடிப்படை குறியீட்டு விதிகள் பற்றிய லெவி-ஸ்ட்ராஸின் பணி, ஈடிபஸ் காம்ப்ளக்ஸை உண்மையான பெற்றோர் உருவங்கள் மட்டுமல்லாமல் குறியீட்டு செயல்பாடுகளால் (தந்தையின் பெயர் போன்றவை) மத்தியஸ்தம் செய்யப்படும் குறியீட்டு ஒழுங்கின் உலகளாவிய சட்டத்தில் பொருளின் நுழைவாகப் புரிந்துகொள்ள லக்கானுக்கு உதவியது. இந்த கட்டமைப்புவாத அணுகுமுறை பொருளை உருவாக்குவதில் குறியீட்டின் முதன்மையை லக்கான் வலியுறுத்துவதை வலுப்படுத்தியது.

 எக்ரிட்ஸின் மரபு: விமர்சன வரவேற்பும் நீடித்த குழப்பங்களும்

1966 இல் எக்ரிட்ஸின் வெளியீட்டினை தத்துவத்திலும் உளப்பகுப்பாய்விலும்  ஒரு திருப்புமுனைத் தருணம் எனப் பெயரிடலாம்.  இது லக்கானை சர்வதேச முக்கியத்துவத்திற்கு உயர்த்தியது.  சமகால அறிவுசார் வாழ்வில் ஒரு சக்திவாய்ந்த செல்வாக்குடைய நூலக மாற்ரியது.  இருப்பினும், அதன் மரபு அதன்  உரையைப் போலவே சிக்கலானதாகவும் சர்ச்சைக்குரியதாகவும் நீடித்து வருகிறது. , இது தீவிரமான பாராட்டு, கடுமையான விமர்சனம் எனப்  பல கல்வித் துறைகளில் மறுக்க முடியாத, ஆழமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தி வருகிறது. 

பொருள் விளக்கத்தின் சவால்கள்

எக்ரிட்ஸ் முன்வைக்கும் உடனடியான நீடித்த சவால் அதன் புகழ்பெற்ற கடினமான  ஊடுருவ முடியாத எழுத்து நடையாகும்.  லக்கானின் உரைநடை அடர்த்தியான குறிப்புகள், புதிய சொற்கள், சிக்கலான தொடரியல்,  நேரடியான விளக்கத்திற்கு வேண்டுமென்றே எதிர்ப்பு ஆகியவற்றால் வகைப்படுத்தப்படுகிறது. இது வெற்று இருட்டடிப்பு,  குழப்பமான முட்டாள்தனமான பேச்சு  என்ற குற்றச்சாட்டுகளுக்கு வழிவகுத்தது. மாறாக, பல அறிஞர்கள் இந்த இருட்டடிப்பு ஒரு குறைபாடு அல்ல, மாறாக ஒரு வேண்டுமென்றே செய்யப்பட்ட உத்தி, இது நனவிலியின் செயல்பாடுகளைப் பிரதிபலிக்கவும், வாசகரை உரையை தீவிரமாக, விளக்கமாக அணுகவும் கட்டாயப்படுத்துகிறது, இதன் மூலம் முன் ஜீரணிக்கப்பட்ட யோசனைகளின் செயலற்ற வரவேற்பைத் தவிர்க்கிறது என்று வாதிடுகின்றனர்.இதனால்  எக்ரிட்ஸை படிக்கும் செயலே ஒரு வகையான பகுப்பாய்வு உழைப்பாக மாறுகிறது.

எக்ரிட்ஸின் சவாலான தன்மை தவிர்க்க முடியாமல் லக்கானின் பணியின் பல முக்கிய அம்சங்கள் குறித்த விரிவான அறிவார்ந்த விவாதங்களையும் விமர்சனங்களையும் தூண்டியுள்ளது:

லக்கனின் நடை தரும்  சிரமத்திற்கு அப்பால், லக்கானின் பரந்த தத்துவார்த்த சொல்லாடலினுள்  உள் ஒத்திசைவு குறித்து கேள்விகள் எழுப்பப்பட்டுள்ளன. லக்கானின் ‘கவலை’ பற்றிய கருத்தரங்கை மதிப்பாய்வு செய்த பீட்டர் காவ்ஸ் போன்ற சில விமர்சகர்கள், அவரது பணியின் சில பகுதிகளை "உண்மையான நிகழ்வுகளுக்கு வெளிப்படையாகப் பொருந்தாத போலியான தொழில்நுட்பங்கள்"  என்று நிராகரித்துள்ளனர். லக்கானின் முன்னாள் மாணவரான உளப் பகுப்பாய்வாளர் ஆண்ட்ரே கிரீன், அவரது விதிவிலக்கான புத்திசாலித்தனத்தை ஒப்புக்கொண்டாலும், லக்கானின் பழக்கவழக்கங்கள், தந்திரங்கள், கையாளுதல்கள், அவரது பார்வையாளர்களை மயக்கும் போக்கு ஆகியவற்றைச்  சுட்டிக்காட்டினார், இது சொல்லாட்சி  விளைவுக்காக தெளிவை தியாகம் செய்வதற்கான சாத்தியக்கூறுகளை வெளிப்படுத்துகிறது. இதற்கு முற்றிலும் மாறாக, மொழியியலாளர் ஜீன்-கிளாட் மில்னர், லக்கான் உண்மையில் ஒரு "படிகத் தெளிவான எழுத்தாளர்" என்றும், அவரது பணி பகுத்தறிவு அறிவாராய்ச்சிக் கோட்பாடுகளால் ஆதரிக்கப்பட்டது என்றும் வாதிட்டார்.

]

லக்கானிய சிந்தனையின் மருத்துவப் பயன்பாடு  மிகவும் சர்ச்சைக்குரிய பகுதிகளில் ஒன்றாகும். லக்கானின் வழக்கத்திற்கு மாறான மருத்துவ நடைமுறைகள், குறிப்பாக அவரது  நீள அமர்வுகள் (சில நேரங்களில் மிகவும் குறுகிய அமர்வுகள்), கடுமையான விமர்சனத்தை ஈர்த்தன, இறுதியில் சர்வதேச உளப்பகுப்பாய்வு சங்கத்திலிருந்து அவர் வெளியேற்றப்படுவதற்கு காரணமாகின. கிரீன் போன்ற விமர்சகர்கள், பலர் லக்கானின் மருத்துவ நடைமுறையை புரிந்துகொள்ள முடியாதது என்றும் பாதுகாக்க முடியாதது என்றும் கண்டறிந்ததாக அறிக்கை வெளியிட்டனர். , "முறைகேடான" தன்னிச்சையான அணுகுமுறை பற்றிய குற்றச்சாட்டுகளையும் அவர்கள் முன்வைத்தனர். வேறுசிலர் அவரது முறைகளை பெரும்பாலும் நேர்மையற்ற சுரண்டல் என்று கூட வகைப்படுத்தினர். இருப்பினும், ஆதரவாளர்கள் லக்கானின் தொழில்நுட்ப கண்டுபிடிப்புகளான  ஃபிராய்டின் சுதந்திரமான தர்க்கரீதியான நீட்டிப்புகள், ஈகோ தற்காப்புகளை சீர்குலைத்து, பொருளை அவர்களின் நனவிலி உண்மைக்கு நெருக்கமாகக் கொண்டுவர வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளன என்று வாதிடுகின்றனர்.

 லக்கான் தத்துவ மரபுகளுடன் விரிவாக ஈடுபட்டிருந்தாலும், சில விமர்சகர்கள் அவர் மேற்கோள் காட்டிய தத்துவஞானிகளுடன் உண்மையான ஆழமான அல்லது கடுமையான ஈடுபாடு இல்லாமல் மேலோட்டமாக "பெயர் குறிப்பிடுவதாக"  குற்றம் சாட்டியுள்ளனர். ஆண்ட்ரே கிரீன் லக்கானின் சிந்தனையில் உணரப்பட்ட "இறையியல்  கிறிஸ்தவப் பக்கம்" குறித்தும் கவலைகளை எழுப்பினார், இது ஃபிராய்டிய உளப் பகுப்பாய்வின் நாத்திக அடித்தளங்களிலிருந்து விலகியதாக அவர் வாதிட்டார்.

எக்ரிட்ஸின் மிகுந்த சிரமம் தருகின்ற நடையும்  சர்ச்சைக்குரிய தன்மையும் முரண்பாடாக அதன் நீடித்த மரபுக்கு எரிபொருளாக அமைந்ததாகத் தெரிகிறது. தீவிரமான விவாதங்கள், விரிவான வர்ணனைகளுக்கான அவசியம்  தொடர்ச்சியான விமர்சன ஈடுபாடு ஆகியவை லக்கானின் பணியை உயிருடன் வைத்திருக்கின்றன; பல  தத்துவார்த்த சொல்லாடல்களுக்கு   மையமாக உள்ளன. எக்ரிட்ஸ் ஒரு எளிமையான, குறைவாக  ஆத்திரமூட்டும் உரையாக இருந்திருந்தால், அது ஒருங்கிணைக்கப்பட்டு பின்னர் அறிவுசார் வரலாற்றில் மறைந்திருக்கலாம். எளிதான விளக்கத்திற்கான அதன் உள்ளார்ந்த எதிர்ப்பு ம அதன் சவாலான கூற்றுகள் பல தலைமுறை சிந்தனையாளர்களை அதன்சிந்தனையுடன் போராடக் கட்டாயப்படுத்தியுள்ளன, இது பல  துறைகளில் புதிய விளக்கங்கள்  பயன்பாடுகளின் தொடர்ச்சியாக வளர வழிவகுத்தது.  

பல்வேறு துறைகளில் ஆழமான தாக்கம்

இந்த சர்ச்சைகள் இருந்தபோதிலும், எக்ரிட்ஸில் முன்வைக்கப்பட்ட கருத்துக்களின் தாக்கம் பல துறைகளில் மறுக்க முடியாத அளவிற்கு பரந்ததாகவும் மாற்றியமைப்பதாகவும் உள்ளது:

 லக்கானின் பணி உளப்பகுப்பாய்வின் நிலப்பரப்பை, குறிப்பாக பிரான்ஸ்  லத்தீன் அமெரிக்காவில், அடிப்படையில் மாற்றியமைத்தது, ஈகோ உளவியல்  பிற  பள்ளிகளுக்கு ஒரு சக்திவாய்ந்த மாற்றீட்டை வழங்கியது. அவரது "ஃபிராய்டுக்குத் திரும்புதல்" ஃபிராய்டியக் கருத்துக்களை புத்துயிர் அளித்தது, இருப்பினும் ஒரு புதிய தத்துவார்த்த கண்ணோட்டத்தின் மூலம், இது உளப்பகுப்பாய்வு இயக்கத்திற்குள் குறிப்பிடத்தக்க பிளவுகளுக்கும் வழிவகுத்தது.

எக்ரிட்ஸ்  கண்ட தத்துவத்தில், குறிப்பாக 20 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் பிரான்சில், தொலைநோக்கு செல்வாக்கைக் கொண்டுள்ளது. பொருள், மொழி, ஆசை, பிறிதொன்று பற்றிய அவரது கருத்துக்கள் அமைப்பியலுக்குப் பிந்தைய பின்நவீனத்துவ சிந்தனையின் ஒருங்கிணைந்த பகுதியாக மாறியுள்ளன.

 லக்கானின் கோட்பாடுகள் இலக்கிய பகுப்பாய்விற்கு பயனுள்ளதாக நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளன. குறிப்பான்களின் விளையாட்டு, நனவிலி ஆசை, அகநிலைத்தன்மையின் கட்டமைப்பு மொழிக்கும் அடையாளத்திற்கும் இடையிலான உறவில் கவனம் செலுத்துவதன் மூலம் உரைகளை விளக்குவதற்கான புதிய கருவிகளை லக்கானிய சிந்தனை வழங்குகிறது.

 லக்கானியக் கருத்துக்கள் சித்தாந்தம், அதிகார கட்டமைப்புகள், சமூக நிகழ்வுகளை பகுப்பாய்வு செய்ய பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன, குறிப்பாக லூயிஸ் அல்துசர் ஸ்லாவோஜ் ஜிஜெக் போன்ற சிந்தனையாளர்களின் படைப்புகளில் லக்கானிய சிந்தனையின் பாதிப்பைக் காணமுடியும். 

 பெண்ணியக் கோட்பாட்டில் லக்கானுடனான ஈடுபாடு சிக்கலானது பெரும்பாலும் இருவேறுபட்டது. ஆரம்பத்தில், லக்கானின் குறிப்பான்,  பாலினத்தின் குறியீட்டுக் கட்டமைப்பு மீதான முக்கியத்துவம் உயிரியல் நிர்ணயவாதத்திலிருந்து தப்பிக்க ஒரு வழியாகக் காணப்பட்டது.] இருப்பினும், லிங்கமையம்,  குறியீட்டு ஒழுங்கு பற்றிய அவரது கோட்பாடுகள் ஆணாதிக்க கட்டமைப்புகளை மீண்டும் பொறிக்கக்கூடும் என்பதற்காக குறிப்பிடத்தக்க பெண்ணிய விமர்சனத்திற்கும் உட்பட்டுள்ளன. ஆயினும்கூட, ஷூயிசான்ஸ் போன்ற கருத்துக்கள் ஹெலன் சிசு போன்ற பெண்ணிய சிந்தனையாளர்களால் ஆக்கப்பூர்வமாக பெண்ணியக் கோடபாடுகளின் பகுதியாக சேர்த்துக்க் கொள்ளப்பட்டுள்ளன.

 லக்கானிய உளப்பகுப்பாய்வு திரை விமர்சனம், சினிமாக் கோட்பாடு நாட்டுப்புறவியல், இலக்கிய விமர்சனம் ஆகிய துறைகளில்  மிகவும் செல்வாக்கு செலுத்தியுள்ளது.  காட்சி கலாச்சாரம், பார்வை, பார்வையாளர் பங்கு,  கலை திரைப்படத்தில் ஆசை,  அகநிலைத்தன்மையின் பிரதிநிதித்துவம் ஆகியவற்றை பகுப்பாய்வு செய்வதற்கான கட்டமைப்புகளையும் லக்கானிய சிந்தனை தொடர்ந்து  வழங்க்ககூடியதாக இருக்கிறது.