குறுந்தொகை மூலமும் வாசிப்பும்-43

 குறுந்தொகை மூலமும் வாசிப்பும்-43

—-

எம்.டி.முத்துக்குமாரசாமி

——

செவிலித்தாய் தனக்குள் கூறிக்கொண்டது

—-

இயற்றியவர்: வெள்ளிவீதியார்

குறுந்தொகையில் பாடல் எண்; 44

திணை: பாலை

————-

காலே பரி தப்பினவே, கண்ணே

நோக்கி நோக்கி வாள் இழந்தனவே,

அகல் இரு விசும்பின் மீனினும்

பலரே மன்ற, இவ் உலகத்துப் பிறரே.

——-

உ.வே.சாவின் குறுந்தொகைப் பதிப்பிலிருந்து பாடலுக்கான பதவுரை:

——

என் கால்கள் நடந்து நடந்து நடை ஓய்ந்தன; இணைந்து வருவாரைப் பார்த்துப் பார்த்து என் கண்கள் ஒளியை இழந்தன; நிச்சயமாக இந்த உலகத்தில் நம்மகளும் அவள் தலைவனும் இல்லாத பலர் அகன்ற பெரிய வானத்திலுள்ள மீன்களைக் காட்டிலும் பலராவர்.

—-

இன்மையின் ஒவ்வாமை

————

“சோர்ந்து போன என் கால்கள் தளர்ந்துவிட்டன” (காலே பரி தப்பினவே)  என்ற கவிதையின் தொடக்க வரியே சோர்வையும் விரக்தியையும் உடனடியாக நிறுவிவிடுகிறது. இந்த சோர்வு உடலிலும் உணர்ச்சியிலுமாக,  இது உடன்போக்கு சென்ற மகளை  அயராத தேடிய செவிலித்தாயின் விரக்தியை பிரதிபலிக்கிறது.  முதுமையை அடைந்தவளாதலாலும் பாலை நிலம் நடத்தற்கு அரியதாதலினாலும் நடந்து நடந்து செவிலுக்குக் கால்கள் ஓய்ந்தன. பரி என்ற சொல் நடையைக் குறிக்கும்.

———

தேடுதலின் பயனற்ற தன்மை

———

“ முடிவில்லாமல் தேடும் என் கண்கள் மங்கிவிட்டன” (கண்ணே நோக்கி நோக்கி வாள் இழந்தனவே) என்ற வரிகள் இந்த அவநம்பிக்கையை மேலும் வலியுறுத்துகின்றன. நம்பிக்கை குறைந்து வரும் போதிலும், வளர்ப்புத் தாயின் இடைவிடாத நாட்டத்தை எடுத்துரைக்கும் தேடலின் முடிவில்லாதது சிறப்பிக்கப்படுகிறது. அவளுடைய கண்களின் மங்கலானது இந்த மங்கலான நம்பிக்கையின் உடல் வெளிப்பாடாகவோ அல்லது முடிவில்லாத, பயனற்ற தேடலின் விளைவாகவோ விளக்கப்படலாம்.

———-

பெரும் முரண்பாடுகள்

———

"நிச்சயமாக, அவர்கள்  இல்லாதவர்களின் கூட்டம், பரந்த இரவு வானத்தை அலங்கரிக்கும் நட்சத்திரங்களை விட அதிகமாக உள்ளது"  (அகல் இரு விசும்பின் மீனினும் பலரே மன்ற, இவ் உலகத்துப் பிறரே) என்ற வரிகள் ஆழ்ந்த தனிமையையும் விரக்தியையும் வெளிப்படுத்துகின்றன. “அவர்களல்லாதவர்கள்" என்ற கூட்டத்தை இரவு வானத்தின் பரந்த பகுதியுடன் ஒப்பிடுவது, உடன்போக்கு போன தன் மகளைக் கண்டுபிடிப்பது முற்றிலும் சாத்தியமற்றது என்பதை வலியுறுத்துகிறது. இந்த உணர்தல் வளர்ப்புத் தாயை மூழ்கடிப்பதாக இருக்கிறது;  அவளை நம்பிக்கையற்ற உணர்வு பீடிக்கிறது. அகவிருவிசும்பு என்பது தன்னையொழித்த நான்கு பூதமும் தன்னிடத்தே அகன்று விரிதற்குக் காரணமாகைய பெரிய ஆகாயம் எனப்பொருள்படும்.  பன்மைக்கு விசும்பின்மீனைக் (ஆகாய விண்மீன்களை) குறிப்பது மரபு. நாலடியார் 113 இல் வரும் “வானத்து மேலாடு மீனிற் பலராவார்” என்ற வரி இங்கே ஒப்பு நோக்கத் தக்கது. 

———-

ஒரு இருண்ட உண்மை

——-

இந்தப் பாடல் எந்த ஒரு தீர்மானத்தையும் ஆறுதலையும் தரவில்லை. இது விரக்தியின் குறிப்பில் முடிவடைகிறது. செவிலித் தாயின் நிலைமையின் கடுமையை அப்படியே சொல்கிறது.  ஒரு தாயின் இழப்பின் ஆழமான வலியைப் படம்பிடித்து, துக்கத்தையும்  விரக்தியையும் இப்பாடல் அப்படியே கடத்துகிறது.  

————-

சொல்லப்படாத துயரம்

———

இந்தப் பாடலின்  சுருக்கமும்  எளிமையும் கவனிக்கத்த்கக்கவை. குறிப்பிடத்தக்கது. மொழி இதில்  நேரடியாக,  அலங்காரமற்றிருக்கிறது.  எந்தவொரு கதையோ அல்லது சூழலோ சொல்லப்படாததால் ஓடிப்போன மகளைத் தேடும்  செவிலித் தாயின் உணர்ச்சியை மட்டுமே நாம் கவனிக்கிறோம். “வாள் இழந்தனவே’ என்பதில் வாள் என்ற சொல் ஒளியைக் குறித்தது. தொல்காப்பியம் இடையியல் 17 ஆம் சூத்திரம் மன்ற என்ற சொல் தேற்றப் பொருளிலும் வரும் என்று சொல்கிறது (மன்றவென் கிளவி தேற்றஞ் செய்யும்).  ‘பலரே மன்ற’ என்பதிலுள்ள ஏகாரமும் அதனால் தேற்றப் பொருளில் வந்தது. ஏனைய ஏகாரங்கள் அசைநிலைகள். 

———-