அப்பாவின் சட்டை

அப்பாவின் சட்டையை
அவசரமாய் அணிந்து
தெருவிறங்கி நடந்தபின்தான்
தெரிந்தது
ஆங்காங்கே பிடிப்பதும்
ஆங்காங்கே கிழிவதும்

கோல்ட் ஃபிளேக் ப்ளெய்ன்
சிகரெட்டின் மணமும்
வியர்வையின் வாசமும்
இன்னமும் இருக்கிறது
சட்டையில்

அப்பா அப்பாவென
அரற்றும் மனம்
துணி தொடும்
தோலெங்கும் விம்ம

விம்ம விம்ம
விடுபட்டு மேலும் மேலும்
கிழிபடுகிறதோ
சட்டை

அம்மாவின் கைகள்
தழுவிய பூஞ்சை உடல்
சட்டைக்குள்
உயிர் பெற்றதான
பிரேமையில்

இற்று இற்று
நார் நாரான
அப்பாவின் சட்டை
தன் சட்டை ஆகாத அவலத்தோடு

நடுத்தெருவில் நின்றான்
அவன்
பேதலித்து

மீண்ட குழந்தமையோடும்
அறிய இயலாத அனுபவத்தோடும்
தாக்கிய ஞாபகங்களோடும்