வருகை

காத்திருந்து காத்திருந்து
பல ஆண்டுகள் கழிந்தபின்
சுவாதீனமாய் வந்து சேர்ந்தாள் அவள்

கடிதங்களுக்கு பதிலெழுதாது பற்றி
எந்த விளக்கங்களும் இல்லை
காலம் தப்பிவிட்டது குறித்து
எந்த விசனமும் இல்லை
அலைக்கழிக்க விட்டது பற்றி
அறிந்தமாதிரியும் இல்லை
எல்லாமே எப்பொழுதுமே
ஒரே சீராய்
இருப்பதான பாவனையில்

மேஜை விரிப்பை சரி செய்தாள்
ஜன்னல் திரைச்சீலைகளை இழுத்து விட்டாள்
கழுவாத கோப்பைகளை
அடுக்களை அங்கணத்தில் போட்டு வந்தாள்

மேலே சுவரில் படமாய் தொங்கும்
அம்மாவின் படத்தைக் கவனிக்காமல்
கன்னத்தில் குழி விழும் சிரிப்போடு
தன் கைப்பையிலிருந்து எடுத்த
சிறு பரிசினை
‘இது உன் அம்மாவுக்காக’ என்று
நீட்டியபோது

பெருமழையும் அணைக்கவியலா
காட்டுத்தீயென எழுந்த
காமத்தை
ஒரு கை நீரினால்
சட்டென அவித்தாள்
தானறியாமல்