கவிழ்தும்பை

எவ்வளவு நேரம்தான் என்னையே
பார்த்துக்கொண்டிருப்பாய்
என்றது வெட்கத்தில்
தலை கவிழ்ந்த
ஒற்றைத்
தும்பைப்பூ

சின்னஞ்சிறிய அளவில்
எதிரெதிர்
அடுக்கிய இலைகள் தாண்டி
வெண்மையாய் பிரகாசிக்க
என்ன தவம் செய்தையோ நீ

உன்னை மார்பில் ஏந்தி
வெற்றி வேண்டி
சமாதானம் பேச
வருவாயோ என் கண்ணே
உலகோடு எனக்கில்லை சமர்
என்று கொஞ்ச

யுத்த மரபின் கனம் விலக
ஓற்றைத்தும்பை
பல்கிப் பெருகி
மார்பனைத்தும் மாலையாய்
நிறைக்க
கொஞ்சலின் உந்தல்
அதி வேகமாக
திகட்டத்திகட்டக்
கொஞ்ச
நிலவெளியெங்கும்
நிறைத்தது
பூக்களாலான
வெண்கடல்